MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi

Nitelikli hırsızlık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın olay tarihinden önce, mobilya mağazası olan katılan ..."ın işyerine gelip kendisini ... ismiyle tanıtıp Dışişleri Bakanlığı"nda konsolos yardımcısı olduğunu belirterek mobilya alışverişi yaptığı, sonraki zamanlarda da işyerine uğramaya devam etitği, bu sırada bir şekilde katılanın Kuveyttürk Bankasında bulunan hesap numarasını ve kimlik bilgilerini ele geçirdiği ve telefon bankacılığı şifresi aldığı, sonrasında ise katılanın hesabından 29/01/2010 tarihinde 25.000 TL , yine aynı tarihte ikinci kez telefon bankacılığı ile 25.000 TL parayı başka bir hesaba aktardığı, bir iki gün sonra ..."den ..."a giderek burada iki döviz bürosunun telefonunu bulup arayarak kendisini profosör olarak tanıtıp döviz almak istediğini, ancak gelemeyeceğini, parayı hesaba göndermek istediğini, sonra şoförünün gelerek dövizi alacağını söylediği, döviz büroları sahiplerinin kabul etmesi üzerine katılanın hesabından 47.850 TL ve 44.300 TL para havale ederek karşılığı olan 23.000 ve 21.000 euro parayı taksi şöförü aracılığı ile aldırarak ..."dan ayrıldığı, bu suretle sanığın katılanın hesabındaki paraları farklı tarihlerde başka hesaplara aktarmak suretiyle atılı bilişim sistemlerinin araç olarak kullanılması suretiyle hırsızlık suçunu işlediği beyanlar, teşhis tutanakları ve tüm dosya kapsamından anlaşıldığından mahkemenin kabul ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmemiştir.
Sanık hakkında TCK"nın 53/1. maddesi uyarınca belirli hakları kullanmaktan yoksun bırakılmasına karar verilmemiş ise de; hapis cezasının kanuni sonucu olan bu hususun infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görüldüğünden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafiinin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün ONANMASINA, 23/10/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.