MAHKEMESİ : .................. İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti, bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; müvekkilinin davalı işyerinde 06/03/2008-13/01/2011 tarihleri arasında makine mühendisi olarak çalıştığını, davalı aleyhine açılan işe iade davasının..................İş Mahkemesinin 2011/46 Esas, 2011/168 Karar sayılı dosası ile davacı lehine sonuçlandığını, müvekkilinin işe iade edilmediğini, işyerinde fazla çalışma yaptığını, milli bayram ve hafta tatillerinde çalıştığını, ancak bu çalışmaları karşılığı ücretlerinin ödenmediğini ileri sürerek fazla çalışma ücreti,hafta tatili ücreti,bayram ve genel tatil ücreti alacaklarını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili dilekçesinde özetle; müvekkili ile davacı arasında düzenlenen teknik görevli hizmet sözleşmesinde davacının haftalık çalışma süresinin 40 saat olarak belirtildiğini, çalışma saatlerinin 19:00-18:30 saatleri arasında olduğunu, 1, saat öğle tatili yapıldığını, mesai saatlerinin katı bir şekilde uygulanmadığını, davacının mesai saatleri dışında katılması zorunlu olan seminerlere dahi katılmadığını, hafta içi almış oldukları izinlerden dolayı hafta tatillerinde bitiremedikleri işlerini yaptıklarını, hafta tatili ve resmi bayramlarda çalışmanın zorunlu olmadığını, gönüllü olarak şubede bulunduklarını savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının işyerinde fazla çalışma yaptığı, milli bayramlarda da çalıştığı, ayda iki Cumartesi çalıştığı, ayrıca seminerlerin Pazar günlerine denk gelmesi halinde bu günde de çalışma yaptığının anlaşıldığı, bu durumun tanık beyanlarıyla da açıklığa kavuşturulduğu, davalı tarafça yapılan bu çalışmaların ücretinin ödendiğinin ispatlanamadığı, gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı haftalık çalışma süresinin 40 saat olarak belirlendiği işyerinde haftalık beş gün esasıyla çalışmış olup fazla mesai yanında hafta sonu tatillerindeki çalışma karşılığını da talep etmiştir.
Mahkemece hükme esas alınan raporda, davacının haftanın beş günü 45,5 saat çalışmasının yanı sıra ayrıca ayda iki Cumartesi günü çalıştığı kabul edilerek %50 zamlı hesaplanan fazla mesai ücret alacağı ile ayda iki Cumartesi çalışması hafta tatili ücreti olarak hesaplanmıştır.
Bu kabul 4857 sayılı Yasanın 41,46. maddelerine uygun değildir. Hizmet sözleşmesinde davacının haftalık çalışma süresi 40 saat kabul edildiğine göre; Cumartesi çalışılmayan haftada 43,5 saatten 40 saatin mahsubuyla 3,5 saat fazla sürelerle çalışmanın 4857 sayılı Yasanın 41/3 fıkrası gereğince %25 zamlı kısmıyla hesaplanıp hüküm altına alınması gerekir.
Davacı Cumartesi çalışsa dahi takip eden Pazar günü dinlenmiş olduğundan ve hafta tatili çalışmadığından hafta tatili çalışması ücretini talep edemez ise de Cumartesi çalıştığı haftaların fazla mesai hesabı yapılırken; haftalık 43,5 saate Cumartesi çalışması eklenerek haftalık fazla mesai miktarının belirlenmesi ve 45 saate kadarki kısmının % 25, 45 saati aşan kısmının ise %50 zamlı oranlarla hesaplanıp hüküm altına alınması gerekir.
Anılan hükümler dikkate alınmaksızın ve Cumartesi çalışmasının hafta tatili ücreti adı altında hesaplanması hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 04.06.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.