Danıştay 13. Daire 2020/1126 Esas 2020/3597 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ONÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No:2020/1126
Karar No:2020/3597

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : Radyo ve Televizyon Üst Kurulu
VEKİLİ: Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI): … Televizyon ve Yayıncılık A.Ş.
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN_KONUSU: … İdare Mahkemesi'nin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı şirkete ait … logosuyla yayın yapan televizyon kanalında 22/04/2012 tarihinde yayınlanan "…" isimli dizi programının sonunda yer alan kapanış jeneriği boyunca farklı firmalara ait logoların yayınlanması suretiyle 6112 sayılı Radyo ve Televizyonların Kuruluş ve Yayın Hizmetleri Hakkında Kanun'un 12. maddesinin birinci fıkrasının ihlâlinden bahisle, anılan Kanun'un 32. maddesinin ikinci fıkrası uyarınca uyarı yaptırımı uygulanmasına ilişkin 22/10/2012 tarih ve 26 nolu Radyo ve Televizyon Üst Kurulu (Kurul) kararının iptali istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … İdare Mahkemesi'nce, Dairemizin 17/09/2019 tarih ve E:2019/2967, K:2019/2620 sayılı bozma kararına uyularak verilen kararda; 30/01/2019 tarihli ara kararı ile davalı idareden, uyuşmazlık konusu Kurul kararında belirtilen aşırı vurgunun nereden kaynaklandığı ve uygun ibare kullanma yükümlülüğünün ne şekilde ihlâl edildiği hususunun açıklanarak buna yönelik tüm bilgi ve belgelerin gönderilmesi istenilmiş, ara kararına verilen cevapta, bant reklam olarak değerlendirilmesi gereken söz konusu yayında, firma logolarının ekranın %33 ve %40'ını kaplayacak şekilde ekrana getirilmesi ve Üst Kurul'un 13/09/2012 tarih ve 51-24 sayılı ilke kararına aykırı olarak 30 saniyeden fazla süreyle reklam logolarının yayınlanması nedeniyle aşırı vurgu yapıldığı, ayrıca yayın esnasında "…" logosunun kullanılmamasının da uygun ibare kullanma yükümlülüğünün ihlâli olarak değerlendirildiği belirtilmiş ise de dava konusu Kurul kararında söz konusu yayının bant reklam olarak değil, kısmî program desteklemesi olarak kabul edildiği, bu itibarla, uyuşmazlığa konu yayının, mevzuatta yer alan tanımına göre bant reklam olarak değerlendirilmesinin mümkün olmadığı, Üst Kurul'un 13/09/2012 tarih ve 51-24 sayılı ilke kararı ile mevzuat hükümleri dikkate alındığında, bu yayının kısmî program desteklemesi kapsamında olduğunun görüldüğü, kısmî program desteklemesinde bant reklam yayınlarında olduğu gibi "…" logosunun kullanılmasına ve reklam alanının görüntü alanının %20'sini aşamayacağına ilişkin şartların bulunmadığı anlaşıldığından, bant reklam yayınları için aranılan şartların ihlâl edildiğinden bahisle tesis edilen dava konusu işlemde hukuka uygunluk bulunmadığı sonucuna varılmıştır.
Belirtilen gerekçelerle hukuka aykırı bulunan dava konusu işlemin iptaline karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Davalı idare tarafından, … Dairesi Başkanlığı görüşünün hazırlık işlemi olduğu, tek başına yayın kuruluşu üzerinde hukuksal bir etkisinin bulunmadığı, uyuşmazlık konusu yayının kısmî program desteklemesi olduğu ve 6112 sayılı Kanun'un 12. maddesini ihlâl ettiğine karar verildiği, dava konusu yayında program desteklemesinin ilke kararına aykırı olarak 45 saniye boyunca ekrana geldiği, yayının kısmî destek gördüğünün program sonunda bildirilmemesinin uygun ibare kuralına da aykırılık teşkil ettiği, ikincil düzenlemelerde müeyyidelere ilişkin kanunilik ilkesine aykırılık bulunmadığı, söz konusu yayınla Avrupa Sınır Ötesi Televizyon Sözleşmesinin de ihlâl edildiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Davacı tarafından, program sonunda akan yazı ile hızlı bir şekilde ekrana yansıtılan isimlerin ürün sponsorları olduğu, bu sponsorların doğrudan yayın kuruluşuna değil sunucuya veya yayının yapıldığı ortama destek şeklinde yapılan yardım olduğu, teşekkür edilen firmaların akan yazı ile aynı hızda geçirildiği ve belirleyici ibare veya vurgu yapılmadığı, ayrıca bu firmaların programın gerçek sponsoru olmadıklarından herhangi bir ibare kullanılmasının gerekmediği, izleyicinin ekranda yer alan unsurun bir reklam olduğunu kolaylıkla fark etmesi hâlinde reklam ibaresinin bulunmamasının yayını hukuka aykırı hâle getirmeyeceği belirtilerek istemin reddi gerektiği savunulmuştur.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Karar veren Danıştay Onüçüncü Dairesi'nce, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihaî kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Davalının temyiz isteminin reddine,
2. Dava konusu işlemin yukarıda özetlenen gerekçeyle iptali yolundaki … İdare Mahkemesi'nin … tarih ve E:…, K:… sayılı temyize konu kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından anılan Mahkeme kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Posta giderleri avansından artan tutarın taraflara ayrı ayrı iadesine,
5. Dosyanın anılan Mahkeme'ye gönderilmesine,
6. 2577 sayılı Kanun'un Geçici 8. maddesi uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen 15 (on beş) gün içerisinde kararın düzeltilmesi yolu açık olmak üzere, 09/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi