Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/35579 Esas 2022/13252 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜMLER : Beraat, mahkumiyet
TEMYİZ EDENLER : Sanık, katılan vekili

I-Sanık hakkında 2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan verilen beraat hükmüne yönelik katılan vekilinin temyiz nedenlerinin incelenmesinde:
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp gerekçeli kararda gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre, katılan vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden, 5271 sayılı CMK'nin 302/1. maddesi uyarınca temyiz isteminin ESASTAN REDDİNE,
II-2009, 2010, 2013 ve 2014 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından verilen mahkumiyet, 2012 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan verilen beraat hükümlerine yönelik sanık ve katılan vekilinin temyiz nedenlerinin incelenmesinde:
Sanık hakkında 2012 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan açılan kamu davasının yargılaması sonucunda, ilk derece mahkemesince mahkumiyet kararı verildiği, söz konusu mahkumiyet kararının Cumhuriyet savcısının aleyhe istinaf talebinde bulunulması üzerine Bölge Adliye Mahkemesi Tarafından istinaf incelemesi sonucunda; sanığın 2012 takvim yılına ilişkin düzenlediği fatura aslı, örneği ve bilgisi dosyada bulunmadığından bahisle atılı suçtan sanığın beraatine karar verilmiş ise de, yapılan incelemede, sanığın yetkilisi olduğu şirketin 2012 takvim yılında 5.409.166 TL tutarında matrahlı KDV beyannamesi veriği, yine mükelleflerin 6.004.840 TL tutarında mal aldıklarını beyan ettikleri, bu şekilde toplam 433 adet sahte fatura düzenlendiğinin KDV beyannameleri ve BA-BS karşılaştırmaları sonucunda sabit olduğu anlaşıldığından 2009, 2010, 2012, 2013 ve 2014 yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 5271 sayılı CMK'nin 302/2. maddesi uyarınca BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 18. Ceza Dairesine gönderilmesine, 23.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.