Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7160 Esas 2022/1493 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Mersin 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 05.06.2015 tarih ve 2011/456 E. - 2015/304 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalıların Mersin Ticaret Sicili Müdürlüğü'nde kayıtlı Objektif Hazır Giyim İthalat İhracat San. ve Tic. Ltd. Şti.'nin ortakları olduğunu, her ikisinin de şirketin münferiden yetkili müdürleri olduğunu, davacının davalılara maddi sıkıntılarına atlatabilmeleri için 540.000,00 TL borç para verdiğini, ancak davalıların şirketin tüm malvarlığını elden çıkararak şirketi tasfiye ettiklerini, davacıya olan borçlarını da ödemediklerini, bunun üzerine Adana 10. İcra Müdürlüğü'nün 2010/9901 sayılı takip dosyası ile icra takibi başlatıldığını, ancak davalıların itiraz ederek takibi durdurduklarını, takibin durması üzerine Adana 2. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 2011/330 Esas sayılı dosyası ile itirazın iptali davası açıldığını, davacıya borçlu olan şirketi kötü yöneterek borç ödemeden acz içine sokan ve davacının alacağının tahsilini engelleyen ve bunu bilerek ve isteyerek yapan davalıların doğrudan davacının zararına neden olduklarını, davalıların kusur karinesi gereğince, oluşan zarardan müşterek ve müteselsilen sorumlu olduklarını ileri sürerek, tahsilde tekerrür olmamak ve fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile 540.310,00 TL davacının alacağının 02/04/2010 tarihinden itibaren TCMB avans faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı ... davaya cevap vermemiştir.
Davalı ... vekili, davacının parayı şirkete verdiğini, bu nedenle davayı şirkete karşı açması gerektiğini, davayı davalılara karşı açmasında hukuki menfaati bulunmadığını, dava konusu paranın davacı şirket ortaklarının diğer davalı ... ile hisse satış sözleşmesi yaptıklarını, bu sözleşmeden sonra davaya konu paranın havale yapıldığını, davalı ...'in bu ilişkide hiçbir şekilde yer almadığını, ödeme dekontunun açıklama içermediğini, yapılan havalenin neye istinaden yapıldığının makbuzdan anlaşılamadığını, davacının yazılı belge ile iddiasını ispatlayamadığını, müvekkili olan davalının şirket yönetiminde kusurlu davranarak alacağın tahsilini imkansız hale getirdiğinin sadece soyut bir iddia olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece tüm dosya kapsamına göre, davacının havale bedelinden kaynaklı olarak Adana 2. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 2011/330 Esas sayılı dosyasında itirazın iptali davası açtığı, karz akdinin mahiyeti gereği ispat yükünün ödünç verdiğini iddia eden taraf üzerinde olduğu, davacının davasını oluşturan hukuken geçerli ve yazılı bir belgeye dayanmadığı, ispat külfeti altında olmasına rağmen iddiasını ispatlayamadığı, ... ve ...'ın başka davalardaki beyanlarının şahısları ile sınırlı beyanlar olduğu, tüzel kişilik olan şirketi bağlamayacağı gerekçesiyle davacının davasının reddine karar verildiği, davacının davalıların mensubu olduğu şirkete borç verdiği iddiasının ispatlanamadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 03/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.