Haksız rekabet suçundan sanıklar ... ve ...’ın 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu"nun 62/1-a, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 62/1 ve 52/2. maddeleri uyarınca 500,00 Türk Lirası adlî para cezaları ile cezalandırılmalarına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/5. maddesi gereğince sanık ... yönünden hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, katılan Akspa ve Teknohome şirketleri kendilerini vekille temsil ettirdiğinden her bir katılan için ücreti vekaletin sanıklardan ayrı ayrı alınarak katılanlara ayrı ayrı verilmesine dair İzmir 41. Asliye Ceza Mahkemesinin 09/02/2016 tarihli ve 2014/466 esas, 2016/87 sayılı kararı aleyhine, Adalet Bakanlığı"nın 11/06/2016 gün ve 5145 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 27/06/2016 gün ve KYB. 2016-259763 sayılı ihbarnamesi ile dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede,
Benzer bir olaya ilişkin Yargıtay 12. Ceza Dairesinin 25/12/2014 tarihli ve 2014/3617 esas, 2014/26669 sayılı ilamında, “...Katılanlar kendilerini aynı vekil ile temsil ettirmelerine rağmen katılanlar yararına tek vekalet ücreti yerine ayrı ayrı üç kez vekalet ücretine hükmedilmesi, Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden...hükmün bozulmasına” şeklinde belirtildiği üzere katılanların hepsinin tek bir vekille temsil edilmiş olmaları karşısında, her bir katılan için ayrı ayrı vekalet ücretine hükmedilmesinde ve vekalet ücretinin sanıklardan müteselsilen tahsili yerine her bir sanıktan ayrı ayrı tahsiline karar verilmesinde isabet görülmediği, gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmuş ise de;
Dosya incelendiğinde, sanıklar müdafiinin dilekçesinde; "Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gereğince ayrı ayrı 1.800,00 TL vekalet ücretinin sanıklar ... ve ...’tan müşterek ve müteselsil olarak alınarak katılanlara ayrı ayrı verilmesi" gerekçesine dayandığı, bu nedenle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteminin bu talebe yönelik olduğu değerlendirilerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
Olağanüstü kanun yolu olan ve öğretide “olağanüstü temyiz” olarak adlandırılan kanun yararına bozmanın amacı hakim veya mahkeme tarafından verilen ve istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen kararların Yargıtay’ca incelenmesini, buna bağlı olarak da kanunların uygulanmasında ülke sathında birliğe ulaşmak, hakim veya mahkemelerce verilen cezaya ilişkin karar veya hükümlerdeki hukuka aykırılıkları toplum ve birey açısından hukuk yararına gidermektir.
Olağanüstü bir kanun yolu olan kanun yararına bozma müessesesinin konusunu oluşturabilecek kanuna aykırılık halleri, olağan kanun yolu olan temyiz nedenlerine göre dar ve kısıtlı tutulduğunda kesin hükmün otoritesi korunmuş olur.
26.10.1932 gün ve 29/12 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı ve bu karar esas alınmak suretiyle verilen Yargıtay Ceza Genel Kurulu ve Özel Dairelerin süreklilik arz eden kararlarında belirtildiği üzere, kabul edip etmemenin hakim veya mahkemenin takdirine bağlı olduğu istekler hakkında verilen kararlar ile kanıtların değerlendirilmesine ve şahsi hakka ilişkin kararlar kanun yararına bozma konusu olamaz.
Bu açıklamalara ve yerleşik yargısal kararlara göre (Yargıtay 1. CD’nin 05/11/2008 tarih ve 2008/9091-7078 E.K; 3. CD’nin 14/11/2007 tarih ve 2007/12330-8319 E.K; 11. CD’nin 27/02/2013 tarih ve 2012/28035 E., 2013/3196 K. ve 12. CD’nin 27/12/2012 tarih ve 2012/21561-28771 E.K sayılı kararları) vekalet ücretinin şahsi hakka ilişkin olması nedeniyle bu hususta kanun yararına bozma talebinde bulunulamayacağından, yerinde görülmeyen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 05.07.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.