Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Maddi tazminat talebinin reddi, 2.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacı vekilinin 04.06.2014 tarihli dilekçesi ile müvekkili davacının bir suç soruşturması nedeniyle tutuklu kaldığını, yapılan yargılama sonunda üzerine atılı suçtan beraatine hükmedildiğini belirterek CMK’nın 141. ve devamı maddeleri gereğince maddi ve manevi tazminat istemine ilişkin açılan davanın maddi tazminat talebinin reddi, manevi tazminat talebinin kısmen kabulü kararı, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere göre, davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Davacının, hakkında yapılan soruşturma sırasında, dosya kapsamında yer alan tutuklama müzekkereleri içeriğine göre, üzerine atılı çocuğun basit cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve konut dokunulmazlığını ihlal etme suçları nedeniyle tutuklandığı ve kanuna uygun olarak 475 gün süreyle tutuklu kaldıktan sonra serbest bırakıldığı, tazminat istemine konu olan Kayseri 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 2013/308 Esas - 2014/73 Karar sayılı ceza dava dosyasında davacı hakkında çocuğun basit cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçları nedeniyle beraat hükmü verildiği, konut dokunulmazlığını ihlal etme suçu nedeniyle ise CMK’nın 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına kararı verildiği, bu aşamadaki hükmün davacı bakımından herhangi bir hukuki sonuç doğurmadığı, davacı bakımından dayanak mahkeme hükmünde belirtilen 5 yıllık deneme süresi sonunda davanın düşmesine karar verilmesi halinde fazladan tutuklu kalınan süre için süresinde dava açılması halinde tazminat talep edilebileceği gözetilerek maddi tazminat talebinin reddine karar verilmesinde isabetsizlik görülmemiş ancak aynı gerekçeyle manevi tazminat talebinin reddine karar verilmesi gerekirken kısmen kabulüne karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebepten 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince, isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 15.06.2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.