Danıştay 9. Daire 1997/214 Esas 1998/568 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 1997/214
Karar No: 1998/568

Temyiz İsteminde Bulunan : Bolu Belediye Başkanlığı - BOLU
Vekili : …
Karşı Taraf : …
Vekili : …
İstemin Özeti : Yükümlü kurumdan 1990 - 1995 yılları arasında tahsil edilen elektrik tüketim vergisinin iadesi istemini reddeden … Belediye Başkanlığının … tarih ve … sayılı işleminin iptali ve tahsil edilen elektrik tüketim vergisinin reeskont faiziyle birlikte iadesi istemiyle açılan davayı; 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun 3239 sayılı Kanunun 127. maddesiyle değişik 104. maddesinin 1. fıkrasında, elektrik tüketim vergisinin mücavir alanlarda uygulanabilmesi için belediye hizmetlerinin bu mahallere götürülmüş olması gerektiği, 2. fıkrasında ise mücavir alana götürülmesi gereken hizmetlerin kapsam ve niteliğinin İçişleri Bakanlığınca tayin ve tespit edileceğinin hükme bağlandığı, 2 seri nolu Belediye Gelirleri Kanunu Genel Tebliğinin 2. maddesinde, taşıtların mahallin özelliğine göre gidebileceği yolun Belediyece yapılmış ve bakıma alınmış olması ile temiz ve sağlığa uygun içme ve kullanma suyu bulunmasının genel şartlar arasında sayıldığı, olayda, dosyada bulunan Bolu Bayındırlık ve İskan Müdürlüğünün 10.7.1995 günlü yazısında, yükümlüye ait fabrikanın bulunduğu yerin 3.8.1994 tarihinde Bolu Belediyesi mücavir alanı içine alındığının, Karayolları 41. Şube Şefliğinin 12.6.1995 günlü yazısında ise, anılan yerin önünden geçen ve şubelerince bakımı yapılan yolun Devlet yolu olduğunun belirtildiği, Belediye Başkanlığının ara kararına verdiği cevapta, sözkonusu yer ile ilgili su abonman kaydı bulunmadığının, sadece yol ve ulaşım hizmetleri verildiğinin bildirildiği, bu durumda, 3.8.1994 tarihinden öncesi için, yükümlüye ait fabrikanın bulunduğu yer bu tarihe kadar mücavir alan dışında olduğundan 2464 sayılı Kanunun 34. maddesi uyarınca elektrik tüketim vergisi tahsil edilemeyeceği, bu tarihten sonrası için ise, yolun bakım ve hizmetinin belediyeye ait olmaması ve anılan yere sağlığa uygun içme ve kullanma suyunun götürülmemesi nedeniyle yine elektrik tüketim vergisi tahsil edilmesinde yasalara uygunluk bulunmadığı, yükümlünün faiz talebine gelince, gerek vergi kanunlarında ve gerekse 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununda haksız yere veya yanlışlıkla tahsil olunan vergilerin düzeltme ve şikayet yoluyla red ve iade edilmeleri durumunda faiz ödeneceğine dair hüküm bulunmadığından faiz isteminin yerinde görülmediği gerekçesiyle kısmen kabul ederek dava konusu işlemi iptal eden ve tahsil edilen verginin red ve iadesine karar veren, faiz istemini ise reddeden … Vergi Mahkemesinin … tarih ve … sayılı kararının; belediye hizmetlerinin içmesuyu ve yoldan ibaret olmadığı, fabrikanın bulunduğu yere diğer belediye hizmetlerinin götürüldüğü ileri sürülerek bozulması isteminden ibarettir.

Savunmanın Özeti : Yasal dayanaktan yoksun olan temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.
Savcı …'in Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp vergi mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenle temyiz isteminin reddi ile vergi mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …'in Düşüncesi : İleri sürülen iddialar usule ve hukuka uygun vergi mahkemesi kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerekeceği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü:
Temyiz edilen … Vergi Mahkemesinin … tarih ve … sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından temyiz isteminin reddine, anılan mahkeme kararının onanmasına … lira ilam harcının temyiz isteminde bulunandan alınmasına 17.2.1998 tarihinde oybirliği ile karar verildi.