MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti, genel tatil ücreti ve yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerinde ustabaşı olarak çalışırken iş sözleşmesinin işverence haksız şekilde fesh edildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma, yıllık izin, hafta tatili, genel tatil alacaklarının tahsilini, istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının devamsızlık yaptığını, ardından iş aktinin sona erdiğini, tazminat ve alacak istemlerinin haksız olduğunu, savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, iş sözleşmesinin işveren tarafından sonlandırıldığı ve haklı feshin ispat edilemediği, davacının kıdem ve ihbar tazminatlarına hak kazandığı, davacının işyerinde bir kısım genel tatillerde çalışma yaptığı gibi ayda 2 hafta tatilinde de çalıştığı, yine fazla mesai ücreti ile yıllık izin ücreti alacağı da olduğu, gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı davalı işyerinde fazla çalışma yaptığı gibi bir kısım genel tatil ve hafta tatillerinde de çalıştığını ileri sürüp bu çalışmaların ücretlerini talep etmiş, davalı ise davacı iddialarının doğru olmadığını savunmuştur.

Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacı tanık beyanlarına göre davacının fazla çalışma yaptığı, ayda 2 pazar çalıştığı yine bır kısım genel tatillerde de çalıştığı kabul edilip buna göre hesaplama yapılmıştır.
Söz konusu alacakların varlığını ispatlama yükü davacı da olup davacı delil olarak tanık beyanlarına dayanmıştır.
Kural olarak tanıklar kendi çalıştıkları sürelerde işyerindeki çalışma düzenini bileceğinden işten çıkış tarihleri dikkate alınmalıdır. Davacı tanıklarından biri 1999-2000 tarihleri arasında çalışma yaptığını dile getirirken diğer tanık "2004-2008 ortaları tarihleri arasında" işyerinde çalıştığını belirtmiştir. Davacının işten çıkış tarihi 15/09/2010 olup alacak hesapları bu tarihe kadar yapılmış ise de, tanıkların çalışma süresi göz önüne alındığında 2008 yılı ortalarından sonra dönem için fazla çalışma, genel tatil ve hafta tatili çalışmalırını ispatladığı söylenemez. Mahkemece bu hususun gözden kaçırılması hatalıdır.
3- Mahkemece yapılan takdiri indirimler dışında davacının ıslahla artırdığı miktarlar da dikkate alındığında red edilen kısım olduğu halde vekil ile temsil edilen davalı lehine vekalet ücreti belirlenmemesi ve yargılama giderinde bu hususun göz ardı edilmesi de hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 11/05/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.