MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet


Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü;
1-Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 04/02/2019 tarih, 2017/3334 Esas ve 2019/959 Karar sayılı kararıyla, sanık hakkında geriye bırakılan hükmün açıklanmasına esas alınan ve TCK"nun 141/1, 62/1. maddeleri uyarınca sanığın mahkumiyetine karar verilen Mersin 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 2011/396 Esas ve 2011/440 Karar sayılı ilamındaki suçun karar tarihinden sonra uzlaşma kapsamına alınmış olması ve sanık hakkında dosyaya ihbar edilen başkaca bir mahkumiyet hükmünün bulunmaması karşısında; uzlaşmanın sağlanıp sağlanmadığı, açıklamaya dayanak başka bir ilamın olup olmadığı araştırılarak, sonucuna göre hukuki durumun takdir ve tayin edilmesi gerektiği gerekçesiyle hükmün bozulmasına karar verildiği, mahkemece bozma ilamına uyulmasına karar verilmesine rağmen, Mersin 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 2011/396 Esas ve 2011/440 Karar sayılı ilamındaki sanığa atılı suç ile ilgili olarak, taraflar arasında uzlaşmanın sağlanıp sağlanmadığı, açıklamaya dayanak başka bir ilamın olup olmadığının araştırılması gerekirken, temyize konu iş bu dosyadaki taraflar arasında uzlaştırma işlemlerinin gerçekleştirilmesi amacıyla dosyanın Uzlaştırma Bürosuna gönderilerek, taraflar arasında uzlaşmanın sağlanamadığı gerekçesiyle yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabul ve uygulamaya göre de;
2-Sanığın müştekiye ait inşaattan bir kutu çivi aldığının anlaşılması karşısında; eylemin 5237 sayılı TCK"nun 142/1-e maddesine uyduğu gözetilmeden, aynı Kanun"un 141/1. maddesinden hüküm kurulması,
3-Önceki hüküm sanık tarafından temyiz edilmiş olduğundan, lehe bozma sonrası yapılan yargılama giderlerinin ve uzlaştırma masraflarının sanığa yükletilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığından yeniden hüküm kurulurken 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"nun 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın korunmasına, 22/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.