Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2020/755 Esas 2020/3446 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/755
Karar No: 2020/3446
Karar Tarihi: 25.03.2020

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2020/755 Esas 2020/3446 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı aracının davalının işlettiği otoparka çekilmesi nedeniyle icra takibi başlatıldığını ancak kendisine ait aracın otopark ücretini ödeme yükümlülüğü bulunmadığını ve davalının kendisinden 2 katı ücret talep ettiğini belirterek icra takibinin durdurulmasını ve tazminat talep etmiştir. Mahkemece yapılan yargılama sonucu davanın kısmen kabulüne karar verilmiş ve davacının temyizi üzerine Yargıtay 13. Hukuk Dairesi kararı açıklanmıştır. Kararda, davacının temyiz dilekçesinin reddedilmesi gerektiği belirtilerek HUMK'nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınırın 3.200,00 TL olduğu ve temyiz hakkının bulunmadığı vurgulanmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2019 tarihinden itibaren 3.200,00 TL.ye çıkarılmıştır.
- HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır.

13. Hukuk Dairesi 2020/755 E. , 2020/3446 K.

"İçtihat Metni"

.. vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 4. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 03/12/2019 tarih ve 2018/638-2019/966 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, kendisine ait aracın emniyet tarafından davalının işlettiği otoparka çekildiğini ve bu nedenle birikmiş otopark ücretinin tahsili için aleyhine icra takibi başlatıldığını, davalı ile arasında otopark ücretinin ödenmesini gerektiren hukuki bir bağ bulunmadığını, aracın değerinin en iyi ihtimalle 4.000,00 TL olduğunu ancak davalının kendisinden bunun yaklaşık 2 katı ücret talep ettiğini ileri sürerek icra takibinin tedbiren durdurulmasına, davalıya borçlu olmadığının tespitine ve davalının %20 tazminata mahkum edilmesine karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucu davanın kısmen kabulü ile davalı tarafından başlatılan icra takibinden dolayı davacının 8.002,50 TL yönünden takibin iptali ile davacının borçlu olmadığının tespitine, davacının kötüniyet tazminatı talebinin reddine, karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2019 tarihinden itibaren 3.200,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davada reddedilen ve davacı tarafından temyize konu edilen miktar 1.912,50 TL olup, karar tarihi (3.12.2019) itibariyle 3.200,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 25/03/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.