MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait işyerinde her gün ortalama saat 19:30"a kadar çalıştığını, her ayın minimum bir cumartesi ve pazar günü ortalama 3 saat işe gitmek durumunda kaldığını, ulusal bayramlarda hemen hemen tam gün çalıştığını, kendisine fazla çalışma ücreti, genel tatil ücreti ve hafta tatili ücretlerinin ödenmediğini belirterek fazla çalışma ücreti, hafta tatili ücreti ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve iddia etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının fazla çalışma yapmadığını ve fazla çalışma ücretinin bulunmadığını, çalışmış olduğu süre boyunca her ay muntazam maaşını almış olduğunu, hiçbir ihtirazı kayıt dermeyan etmediğini, müvekkil şirketin aylık ücretli personel yönetmeliği uyarınca davacının işinin gereği yapmış olduğu fazla çalışmalarının ücretine dahil olduğunu, davacının da bu hususu 14.05.2013 tarihinde imzalamış olduğu tutanakla kabul ettiğini, vardiya düzeni dışında çalışan personelin yaptığı fazla çalışmaların yasal sınırlar içerisinde kalmak kaydıyla aylık ücrete tabi olduğunu beyanla davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kabulü hakkında verilen 30.11.2017 tarihli ilk karar Dairemizin 2020/3603 esas 2020/19568 karar sayılı 22.12.2020 tarihli ilamı ile bozulmuş, mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Karar, taraf vekillerince yasal süresi içerisinde temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma yapıp yapmadığı, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalışmasının bulunup bulunmadığı hususlarında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez. Aynı ilkeler, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil günlerindeki çalışmanın ispatı bakımından da geçerlidir.
Somut olayda, Mahkemece davacı tanıklarının beyanları doğrultusunda fazla çalışma, hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil alacakları hüküm altına alınmıştır. Ancak varılan bu sonuç dosya kapsamı ile örtüşmemektedir. Zira, davacı tanığı İrfan K. tarafından aynı sebeplerle davalı şirkete karşı açılan bir davada, hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil alacak taleplerinin reddedildiği ve bu kararın Dairemizin 2020/7891 esas 2020/16441 karar sayılı dosyası ile denetime konu edilerek kesinleştiği, diğer davacı tanığının ise 2013 yılında işten ayrıldığını beyan etmekle davacı ile tüm çalışma döneminde birlikte çalışmadığı anlaşılmaktadır. Şu halde, tanık İrfan K.’nın davacının hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil günlerinde çalıştığı yönündeki beyanına itibar edilemeyeceği gibi, diğer davacı tanığının beyanına ise sadece davacı ile birlikte çalıştığı süre belirlenerek bu süre ile sınırlı olarak itibar edilebileceği kabul edilmelidir. Ayrıca, her iki davacı tanığının da davacının şehir dışı toplantılarına ilişkin görgüye dayalı bir bilgilerinin olamayacağı hususu da göz ardı edilmemelidir.
Diğer yandan, hüküme esas alınan bilirkişi raporunun, hafta tatili alacağı konusunda denetime elverişli olmadığı, raporda tanık beyanlarının esas alındığı belirtilmiş ise de tanık beyanları ve davacı talebine aykırı olarak davacının tüm hafta tatillerinde çalıştığı kabulü ile hesaplama yapıldığı anlaşılmaktadır. Nitekim davacı tanığının davacının tüm hafta tatillerinde çalıştığı yönünde bir beyanı olmadığı gibi, davacı da hafta tatili günlerinde sürekli olarak çalıştığını iddia etmemiştir. Davacının hafta içi 3 gün 07:30-19:30, 2 gün ise 07:30-17:30 saatleri arasında çalıştığı, ayda 1 cumartesi günü 3 saat daha çalıştığı, ayrıca ayda 1 pazar gününde de hafta tatili çalışması olduğunun kabulü ile sonuca gidilmesi dosya kapsamı ile daha uyumlu olacaktır.
Şu halde Mahkemece yapılması gereken iş, farklı bir bilirkişiden denetime elverişli net tespitler içeren yeni bir bilirkişi raporu aldırılarak, fazla mesai alacağı ile hafta tatili alacaklarının yukarıda belirtilen şekilde hesaplanması, hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil alacakları hesabında tanık İkbal C.’nin davalı işyerinde çalıştığı süre de belirlenerek, bu süre ile sınırlı olarak hesaplama yapılması ve oluşacak sonuca göre bir karar verilmesidir.
Bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeden eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3- Öte yandan, Mahkemece tarafların beyanları alınmadan tensip zaptı ile bozma ilamına uyma kararı verilip, duruşmada alınan ara karar ile bozma ilamına uyma yönündeki bu karardan dönülmesine karar verilmesi de usul ve kanuna aykırı olup isabetsiz olmuştur.
SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 02.06.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.