Borçlunun ödeme şartını ihlâli suçundan sanık ..."nın, 2004 sayılı İcra ve İflâs Kanunu’nun 340. maddesi uyarınca verilen 3 aya kadar tazyik hapsi ile cezalandırılmasına dair Tarsus İcra Ceza Mahkemesinin 20/12/2016 tarihli ve 2016/149 esas, 2016/293 sayılı kararına karşı yapılan itirazın kabulü ile anılan kararın kaldırılmasına ilişkin Tarsus 5. Asliye Ceza Mahkemesinin bila tarihli ve 2017/15 değişik iş sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 03/07/2017 gün ve 5050 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 10/07/2017 gün ve KYB.2017-42253 sayılı ihbarnamesi ile dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
1-5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 271/2. maddesinde düzenlenen "İtiraz yerinde görülürse merci, aynı zamanda itiraz konusu hakkında da karar verir." şeklindeki hükmü doğrultusunda mercii tarafından yapılan itiraz incelemesi sonucunda itirazın kabulüne karar verilmesi karşısında, itirazın esası hakkında da karar verilmesi gerekirken bu konuda herhangi bir karar verilmemesinde,
2- Benzer bir olay sebebiyle verilen Yargıtay 16. Hukuk Dairesinin 07/07/2008 tarihli ve 2008/5197-4933 sayılı ilâmında da belirtildiği üzere, 2004 sayılı Kanun"un 340. maddesinde "makbul bir sebep olmaksızın" ödeme şartını ihlâl eden borçlunun cezalandırılacağı öngörülmekte olup postaya gününden önce verilen taksitin icra dosyasına gecikerek girmesi, hastalık, yangın, su baskını ve deprem gibi olağanüstü olayların makbul sebep olarak kabul edilmesi gerektiği, Anayasa"nın 38. maddesine 4709 sayılı Kanun"la eklenen "Hiç kimse yalnızca sözleşmeden doğan, bir yükümlülüğü yerine getirememesinden dolayı özgürlüğünden alıkonulamaz" hükmünün de olayımızda geçerliliğinin bulunmadığı, tazyik hapsinde amacın yükümlülüğün yerine getirilmesini sağlamak olduğu, borçlunun ödeyebileceği bir borç için taahhütte bulunması gerektiği, sanığın ödeme gücü olup olmadığına ilişkin hususların 2004 sayılı İcra ve İflâs Kanunu’nun 340. maddesindeki haklı ve makul sebep olmaksızın borçlunun tahhüdünü yerine getirememe sebepleri olarak kabul edilemeyeceği cihetle, karara karşı yapılan itirazın reddi yerine, yazılı şekilde karar verilmiş olunmasında,
İsabet görülmediği gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden Tarsus 5. Asliye Ceza Mahkemesinin bila tarihli ve 2017/15 değişik iş sayılı kararının CMK’nın 309/4-d. maddesi uyarınca BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde mahkemesince yapılmasına, 12/12/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.