Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/20885 Esas 2022/1173 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK’nın 231. maddesinin 8. fıkrasında, hükmün açıklanmasının geri bırakılması halinde, denetim süresi içinde dava zamanaşımının duracağı ve maddenin 11. fıkrasında, denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlenmesi halinde mahkemece hükmün açıklanacağı düzenlenmiş olup, duran zamanaşımının, denetim süresi içinde işlenen suçtan dolayı verilen hükümlülük kararının kesinleşmesi koşuluyla suçun işlendiği tarihte yeniden işlemeye başlayacağı, dosya kapsamına göre sanık bakımından hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştiği 10/03/2017 tarihi itibariyle duran zamanaşımının kesinleşen sonraki mahkûmiyete konu suçun işlendiği 16/03/2018 günü yeniden işlemeye başladığı belirlenerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya içeriğine göre diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 15/12/2015 tarihli bozma ilamına göre sanığın müştekilere ait trafolardan suça konu elektrik kabloları ve boruları keserek alıp, araca yükleyip, yolda araçla giderken şüphe üzerine yakalananınca suçunu kabul edip, suça konu eşyaları aldığı yeri gösterip, soruşturma aşamasında kısmi iadeyi sağladığının anlaşılması karşısında; müştekiler ..., ... ve ...'a yönelik kısmi iadeye rızalarının bulunup-bulanmadığı sorularak sonucuna göre sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 168/1-4 maddesinin uygulanma koşullarının tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi nedeniyle bozulmasından sonra müştekiler ... ve ...’ın beyanlarında kısmi iadeye rızalarının bulunduğu, kalan zararlarının giderilmesini istemedikleri ve şikayetçi olmadıklarını beyan etmelerinden dolayı sanık hakkında bu iki müştekiye yönelik TCK’nın 168/1-4. maddesinin uygulanmasının gerekmesine rağmen yazılı şekilde aynı Kanunun 168/2. maddesi uyarınca 1/3 oranında indirim yapılması ve müşteki ...’ın bozma sonrası alınan beyanında şikayetçi olmadığını ve zararının karşılandığını söylemesine rağmen kısmi iadeye rızasının olup olmadığı sorulmadan sanık hakında bu müştekiye yönelik eylemde de aynı Kanunun 168/2. maddesi uyarınca 1/3 oranında indirim yapıldığından müşteki ...’ın kısmi iadeye rızası bulunup bulunmadığı sorularak sonucuna göre sanık hakkında TCK’nın 168/1-4. maddesinin uygulanmasının gerekmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 02/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.