Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki her iki taraf vekilleri tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
HUMK.nun 433.maddesi; “temyiz dilekçesi, hükmü veren mahkeme aracılığıyle karşı tarafa tebliğ olunur. Tebliğ tarihi temyiz dilekçesinin dosyada kalan aslına işaret edilir.....karşı taraf, tebliğ gününden başlayarak on gün içinde cevap dilekçesini, hükmü veren mahkemeye veya bu mahkemeye gönderilmek üzere başka bir mahkemeye verebilir. Cevap veren hükmü süresinde temyiz etmemiş olsa bile, cevap dilekçesinde hükme ilişkin itirazlarını bildirerek temyiz isteğinde de bulunabilir.” hükmünü amirdir. Bu açık hükme rağmen mahkemenin ek kararında öne sürdüğü gerekçe ile alacaklı vekilinin katılma yolu ile temyiz talebinin reddine karar vermesinde isabet bulunmadığından 14.12.2009 tarihli ek kararın oybirliğiyle kaldırılmasına karar verildi.
Mahkemenin 01.10.2009 tarihli kararının temyiz incelemesine geçildi.
Yargıtay ilamında belirtilen bozma sebepleri çerçevesinde işlem yapılarak karar verilmiş, bozma ile kesinleşen hususların yeniden temyiz sebebi yapılmasına usul hükümleri elvermemiş bulunmasına ve temyiz edilen kararda yazılı gerekçelere göre yerinde olmayan temyiz itirazlarının reddiyle bozma gereğine ve usule uygun mahkeme kararının İİK.nun 366. ve HUMK.nun 438. maddeleri uyarınca (ONANMASINA), borçlulardan alınan 15.60. TL onama harcın mahsubuna, bakiye 1.60 TL nin alınmasına, alacaklıdan harç alınmasına yer olmadığına, 31.05.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.