Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/442 Esas 2022/3789 Karar Sayılı İlamı

Mala zarar verme suçundan sanık ...’ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 151/1 ve 62. maddeleri gereğince 3 ay 10 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Adana 10. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/04/2008 tarihli ve 2007/351 esas, 2008/320 sayılı kararının Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 25/03/2013 tarihli ve 2011/30145 esas, 2013/8048 karar sayılı ilâmı ile onanarak kesinleşmesini müteakip, hükümlünün infazın durdurulması ve uzlaştırma hükümlerinden yararlanmasına yönelik talebinin, uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmiş olduğu gerekçesi ile reddine ilişkin anılan Mahkemenin 21/05/2021 tarihli ve 2007/351 esas, 2008/320 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın mala zarar verme suçu yönünden kabulü ile infazın durdurulmasına dair merci Adana 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 11/06/2021 tarihli ve 2021/222 değişik iş sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 26/10/2021 gün ve 19283-2021- Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 24/11/2021 gün ve 2021/132817 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre, sanığın nitelikli hırsızlık suçu ile birlikte işlediği mala zarar verme suçundan mahkumiyetine dair Adana 10. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/04/2008 tarihli kararının Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 25/03/2013 tarihli ve 2011/30145 esas, 2013/8048 karar sayılı ilâmı ile onanarak kesinleşmesi sonrasında, sanığın uzlaştırma hükümleri kapsamında değerlendirme yapılmasına yönelik talebinin reddine dair anılan Mahkemenin 21/05/2021 tarihli ek kararına karşı yapılan itirazın mala zarar verme suçu yönünden kabulüne karar verilmiş ise de,
Benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 19/04/2018 tarihli ve 2018/2207 esas, 2018/6087 karar sayılı ilamında "06.12.2006 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak 5560 sayılı Kanunun 6. maddesi ile değişik 5237 sayılı TCK'nın 142. maddesine eklenen 4. fıkra gereğince “Hırsızlık suçunun işlenmesi amacıyla konut dokunulmazlığının ihlali veya mala zarar verme suçunun işlenmesi halinde, bu suçlardan dolayı soruşturma ve kovuşturma yapılabilmesi için şikâyet aranmaz.” ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 'uzlaşma' başlıklı 253/3. maddesinin suç tarihi itibariyle, "Soruşturulması ve kovuşturulması şikayete bağlı olsa bile, etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda, uzlaştırma yoluna gidilemez. Uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmiş olması hâlinde de uzlaşma hükümleri uygulanmaz.” şeklinde düzenlenmesi karşısında, 30/10/2008 olan suç tarihi itibarıyla, hırsızlık suçunun işlenmesi amacıyla işlenen mala zarar verme suçunun şikayete tabi olmadığı gibi 5237 sayılı TCK’nın 168. maddesine göre “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar” kapsamında olduğundan uzlaşma hükümlerine tâbi olmadığı anlaşılmakla, itirazın bu nedenle reddi yerine yazılı şekilde kabulüne karar verilmesi nedeniyle kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden KABULÜ ile...BOZULMASINA.." şeklinde açıklamaların yer aldığı,
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 30/10/2007 tarihli ve 2007/4-200 esas, 2007/219 sayılı ilâmında da belirtildiği üzere, uzlaştırma kurumu her ne kadar 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunun 253 ve 254. maddelerinde hüküm altına alınarak usul hukuku kurumu olarak düzenlenmiş ise de, fail ile devlet arasındaki ceza ilişkisini sona erdirmesi bakımından maddî hukuka da ilişkin bulunması nedeniyle yürürlüğünden önceki olaylara da uygulanabileceği, bu uygulamanın sadece görülmekte olan davalar bakımından geçerli olmayacağı, 5237 sayılı Kanun'un 7/2. maddesindeki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur." şeklindeki hüküm uyarınca kesinleşmiş kararlar bakımından da uzlaştırma hükümlerinin uygulanması gerektiği,
Somut olayda, suç tarihi 18/04/2007 olan mala zarar verme suçunun uzlaştırma kapsamında olmayan nitelikli hırsızlık suçu ile birlikte işlendiği, 5271 sayılı Kanun’un 253/3. maddesindeki “Uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmiş olması hâlinde de uzlaşma hükümleri uygulanmaz.” şeklindeki hükmün 26/06/2009 tarihinde yürürlüğe girmesi nedeniyle somut olayda uygulama yerinin bulunmadığı, ancak suç tarihi itibarıyla mala zarar verme suçunun 5237 sayılı Kanun'un 168. maddesine göre “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar” kapsamında olduğu anlaşıldığından uzlaştırma hükümlerine tâbi olmadığı cihetle, itirazın bu nedenlerle reddi yerine yazılı şekilde kabulüne karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Kanun yararına bozma incelemesine konu dosya daha önce Yargıtay 13. Ceza Dairesi tarafından incelenmiş olup, 25.03.2013 tarihli ve 2011/30145 Esas - 2013/8048 Karar sayılı ilam ile sanık ... hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlerin onanmasına karar verildiğinin anlaşılması karşısında, kanun yararına bozma incelemesini yapma görevi Yargıtay Yüksek 13. Ceza Dairesine ait ise de, Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 03.11.2020 tarihli ve 2020/245 sayılı kararı uyarınca, Yargıtay 13. Ceza Dairesine verilen ve bu dairenin arşivinde bulunan işler, 01.12.2020 tarihi itibariyle Yargıtay 6. Ceza Dairesine devredildiğinden, kanun yararına bozma incelemesini yapma görevi Yargıtay Yüksek (6.) Ceza Dairesine ait olmakla Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın ilgili Daireye gönderilmesine, 07/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.