Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/17575 Esas 2022/5075 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ...’ın yokluğunda verilen kararın sanığın son bildirdiği “... Mah. ... Cad. No:77 D:9 .../İstanbul" adresine MERNİS şerhi olmadan tebliğ edilmesi gerektiği halde, MERNİS şerhi verilerek Tebligat Kanunu’nun 21. maddesine göre 07/03/2016 tarihinde yapılan tebligatın usulsüz olarak tebliğ edildiği gözetilerek, sanığın öğrenme üzerine yaptığı temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek; sanığın 11/07/2016 tarihli isteminin eski hale getirme ve temyiz mahiyetinde olduğu ve CMK'nın 42. maddesine göre hükmün temyizi aşamasında ileri sürülen eski hale getirme istemi hakkında Dairemizce ve öncelikle karar verilmesi gerektiği ve 27/07/2016 tarihli ek kararın yok hükmünde olduğu belirlenerek;
Sanıklar hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan 5237 sayılı TCK'nın 116/1. maddesiyle hükmolunan 6 ay hapis cezasının aynı Kanun'un 119/1-c maddesiyle bir kat artırılması sırasında 12 ay hapis cezası yerine 1 yıl hapis cezasına karar verilmesi usul ve yasaya aykırı ise de bu hatanın sonraki uygulamayla düzeltilmesi karşısında bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delilere, gerekçeye hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazı yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin kısmen istem gibi ONANMASINA, 21/03/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.