Mağdur ...’ı kasten basit yaralama suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2, 62 ve 52/2. maddeleri gereğince 2.000,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına dair Alanya 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 10.12.2019 tarihli ve 2019/110 Esas, 2019/950 Karar sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 20.10.2020 tarihli ve 2020/10293 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 16.11.2020 tarihli ve 2020/100103 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, sanığa isnat edilen kasten yaralama suçunun 5237 sayılı Kanun"un 86/2. maddesi uyarınca soruşturma ve kovuşturmasının şikâyete tabî olduğu, mağdur ..."ın 09.07.2019 tarihli oturumda alınan beyanında sanıktan şikayetçi olmadığını ifade etmesi ve sanık mağdurun üvey babası olduğundan mağdur ile sanık arasında alt soy üst soy bağı olmadığının anlaşılması karşısında, sanık hakkında kasten yaralama suçundan açılan kamu davasının şikâyet yokluğu nedeniyle, 5237 sayılı Kanun"un 73/4 ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 223/8. maddesi gereğince düşürülmesine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
13 yaşında olan mağdurun ruh ve beden bakımından kendini savunamayacak durumda olup olmadığına dair rapor aldırılması ile sonucuna göre sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 86/3-b maddesinin uygulama alanı bulunup bulunmadığının değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi hususlarında da kanun yararına bozma yoluna başvuru yapılıp yapılmayacağının takdiri için dosyanın Adalet Bakanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, takdir hakkı kullanıldıktan sonra diğer kanun yararına bozma isteminin incelenmesine, 21.12.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.