MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile izin ücreti, ücret farkı şua izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı ile davalılardan T.C. ... avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I


A) Davacı İsteminin Özeti
Davacı, davalı Bakanlığa ait hastanede alt işveren işçisi ve röntgen teknisyeni olarak çalışırken rızası alınmadan ücretinin düşürüldüğünü ve haksız şekilde işten çıkarıldığını iddia ederek, kıdem-ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, ücret farkı ve şua izni ücretinin ödetilmesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti
Davalı T.C. ... vekili, husumet yokluğundan davanın reddini istemiştir.
Davalı .... vekili, sorumluluğun Bakanlıkta olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti
Mahkemece, iş sözleşmesinin, ihale süresi bitiminde haksız olarak feshedildiği sonucuna varılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz
Kararı davacı ve davalı T.C. ... vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanunî gerektirici sebeplere göre davacının ve davalı T.C. ...’nın aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Somut olayda davacı, Mayıs 2009 ücreti net 800,00 TL iken Haziran 2009’da rızası alınmadan net 600,00 TL’ye düşürüldüğünü iddia ederek, 01.06.2009-31.08.2009 arasındaki ücret farkının ödetilmesini istemiştir.
Bilirkişi, ücret miktarını ve dava konusu alacakları net 600,00 TL ve net 800,00 TL üzerinden seçenekli olarak hesaplamıştır.
Dosyada, ücretin düşürülmesine dair 4857 sayılı Yasanın 62 nci ve 22 nci maddeleri anlamında yazılı bir belge bulunmamaktadır.
Mahkemece, davacının ücretin düşürülmesine uzun süre itiraz etmediğinden esaslı değişikliği kabul ettiği sonucuna varılarak, ücret farkı talebinin reddine, net 600,00 TL üzerinden hesaplanan dava konusu taleplerin kabulüne karar verilmiştir.
Davacı ücret düşürülmesine muvafakat etmediğinden ücret farkı talebinin kabulü yerine reddi ve kabul edilen diğer taleplerin net 800,00 TL yerine net 600,00 TL ücret seviyesinden hüküm altına alınması isabetsizdir.
3- Somut olayda davacı, röntgen teknisyeni olarak çalıştığını ve radyoaktif ışınlara ve radyasyona maruz kaldığını, buna rağmen şua izinlerinin kullandırılmadığını iddia ederek, şua izni ücretinin ödetilmesini istemiştir.
Mahkemece, davacının haftada 45 saat çalıştığı, oysa haftalık mesaisinin 30 saat olması gerektiği, 30 saati geçen 15 saatlik çalışmanın fazla çalışma olacağı sonucuna varılarak şua izni ücreti talebini fazla çalışma olarak hesaplayıp hüküm altına alınmıştır.
Davacının fazla çalışma ücreti talebi bulunmamaktadır.
Mahkemece, davacının şua izni ücreti talebi yönünden gerekirse ek bilirkişi raporu alınarak talep hakkında karar verilmelidir.
Mahkemece, yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
4- 492 sayılı Harçlar Kanunu’nun 13/j maddesine göre harçtan muaf olan davalı Bakanlığa harç yüklenmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek hâlinde ilgiliye iadesine, 15.06.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.