KARAR
Hakaret suçundan sanıklar ... ile ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 125/1, 62 ve 52/2. maddeleri gereğince ayrı ayrı 2000 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmalarına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231. maddesi uyarınca sanıklar hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair İstanbul Anadolu 76. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/05/2015 tarihli ve 2014/855 esas, 2015/578 sayılı kararının kesinleşmesini müteakip, katılan vekilinin katılan lehine vekalet ücreti takdir edilmediği gerekçesiyle kararın düzeltilmesi yönündeki tavzih talebinin Mahkemesince yerinde görülmeyerek bahse konu talebin itiraz olarak değerlendirilmesi için dosyanın merciine gönderilmesine karar verilmesi üzerine,itirazın kabulü ile 1500 Türk lirası vekalet ücretinin sanıklardan alınarak katılana verilmesine dair İstanbul Anadolu 8. Ağır Ceza Mahkemesinin 16/06/2015 tarihli ve 2015/636 değişik iş sayılı kararının, Adalet Bakanlığı tarafından yasa yararına bozulmasının istenilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 03/09/2014 gün ve 280615 sayılı tebliğnamesiyle dava dosyası Dairemize gönderilmekle incelendi:
İstem yazısında; “Dosya kapsamına göre, İstanbul Anadolu 76. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/05/2015 tarihli kararının sanık müdafii ile katılan vekilinin yüzüne karşı verildiği ve kararın itiraz edilmeksizin kesinleştiği, katılan vekilinin 12/06/2015 tarihinde tavzih talebinde bulunması üzerine merciince vekalet ücretine hükmedildiği, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 2011/67285 esas, 2012/38806 sayılı kararında da belirtildiği üzere, kararın kesinleşmesinden sonra ek kararla vekalet ücretine hükmedilemeyeceği, somut olayda da merciince her ne kadar talep itiraz olarak kabul edilmiş ise de hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının itiraz edilmeksizin kesinleşmesi sonrasında tavzih talebinde bulunulduğu cihetle yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir.” denilmektedir.
Hukuksal Değerlendirme:
Olağan kanun yollarından olan itiraz, 5271 sayılı CMK’nın 267 ila 271. maddeleri, arasında düzenlenmiş olup "İtiraz olunabilecek kararlar" başlıklı 267. maddesinde; "Hâkim kararları ile kanunun gösterdiği hâllerde, mahkeme kararlarına karşı itiraz yoluna gidilebilir" hükmüne yer verilmiş, 268. madde de ise, “1) Hâkim veya mahkeme kararına karşı itiraz, kanunun ayrıca hüküm koymadığı hâllerde 35 inci Maddeye göre ilgililerin kararı öğrendiği günden itibaren yedi gün içinde kararı veren mercie verilecek bir dilekçe veya tutanağa geçirilmek koşulu ile zabıt kâtibine beyanda bulunmak suretiyle yapılır. Tutanakla tespit edilen beyanı ve imzayı mahkeme başkanı veya hâkim onaylar. 263 üncü Madde hükmü saklıdır.
(2) Kararına itiraz edilen hâkim veya mahkeme, itirazı yerinde görürse kararını düzeltir; yerinde görmezse en çok üç gün içinde, itirazı incelemeye yetkili olan mercie gönderir.” hükümleri düzenlenmiştir.
İnceleme konusu somut olayda: Sanıklar ... ve ... hakkında katılan Esma Yılmaz"a yönelik hakaret suçundan mahkumiyet kararı verilip hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, katılan vekilinin de yüzüne karşı verilen hükmün itiraz edilmeksizin kesinleştiği, katılan vekilinin karar kesinleştikten sonra mahkemeye sunduğu dilekçe ile lehlerine vekalet ücreti verilmesi talebiyle tavzih isteminde bulunduğu, mahkemece talebin itiraz olarak değerlendirilip yerinde görülmeyerek dosyayı merciiye gönderdiği, mercii İstanbul Anadolu 8. Ağır Ceza Mahkemesi"nin de katılan vekilinin talebini yerinde bulup CMK"nın itiraz yolunu düzenleyen hükümleri dairesinde sanıklar aleyhine vekalet ücretine hükmettiği anlaşılmıştır.
Katılan vekilinin itiraz olarak değerlendirilen dilekçesini 12.06.2015 tarihinde verdiği ve yedi günlük itiraz süresinin kararın tefhim edildiği 13.05.2015 tarihinden itibaren geçmiş olduğu görülmüştür. Bu durumda tefhim tarihi üzerinden 7 günlük süre geçtiği için itirazın reddine karar verilmesi gerekirken, yasal süresinden sonra yapılan itiraz yerinde görülerek, itirazın kabulüne karar verilmesi hukuka aykırıdır.
Kaldı ki, dosyadan el çekildikten ve karar kesinleştikten sonra katılan vekilinin vekalet ücretine yönelik tavzih talebi üzerine dosyanın yeniden ele alınarak vekalet ücretine hükmedilmesi de usul ve yasaya uygun değildir.
Sonuç ve Karar:
Yukarıda açıklanan nedenlerle;
1- İstanbul Anadolu 8. Ağır Ceza Mahkemesinin 16/06/2015 tarihli ve 2015/636 değişik iş sayılı kararının, 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
2- Aynı Kanun maddesinin 4-a fıkrası gereğince, sonraki işlemlerin mahallinde tamamlanmasına, 18.04.2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.