Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/20277 Esas 2022/8411 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma
HÜKÜM : İlk derece mahkemesinin mahkumiyet hükmünün kaldırılarak kamu davasının düşmesi

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Ceza Genel Kurulunun 20.03.2018 tarihli 2018/11-38 Esas ve 2018/113 Karar sayılı kararında ayrıntıları açıklandığı üzere; “ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezalarına dair kararlara ilişkin suçun, CMK'nin 286/2-d maddesinin kapsamında kalmaması durumunda, kararı inceleyen bölge adliye mahkemesi ceza dairesinin verebileceği mahkûmiyet dışında kalan “beraat”, "ret", “düşme” veya “ceza verilmesine yer olmadığına” ilişkin kararlar, CMK'nin 286/2-b maddesi kapsamında değerlendirilemeyecek ve bu kararlara karşı temyiz kanun yolu açık olacağından” Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 13. Ceza Dairesinin 05.03.2019 tarihli kararının temyize tabi olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
5271 sayılı CMK'nın 288. maddesinin ''Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır.'' ve aynı Kanunun 294. maddesinin ise; ''Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir.'' şeklinde düzenlendiği de gözetilerek katılan kurum vekilinin temyiz isteminin “sanığın suça konu su sayacına ara boru takarak su kullanması şeklindeki eyleminde, sanığın kurumun zararının tamamını ödemediği halde hakkında düşme kararı verilmesinin hukuka ve yasalara aykırı olduğuna” yönelik olduğu belirlenerek anılan sebebe yönelik yapılan incelemede;
Sanığın, iş yerindeki su sayacına, tüketim miktarının belirlenmesini engelleyecek şekilde ara boru takarak su tüketmek suretiyle karşılıksız yararlanma suçunu işlediği iddiasıyla açılan kamu davasında, 6352 sayılı Yasa'nın yürürlüğe girdiği 05.07.2012 tarihi sonrasında işlenen karşılıksız yararlanma suçlarında 5237 sayılı TCK'nın 163/3. ve 168/5. maddelerine göre soruşturma aşamasında Cumhuriyet Başsavcılığınca katılan kurumun vergili ve cezasız gerçek zararı bilirkişiye hesaplattırılıp, sanığa miktar da belirtilip usulüne uygun süre verilmek suretiyle “bilirkişinin hesapladığı kurumun vergili ve cezasız gerçek zararını soruşturma tamamlanmadan önce tamamen tazmin etmesi durumunda hakkında kamu davası açılmayacağına” dair bildirimde bulunulması gerektiği ve bildirim sonrası verilen sürede kurumun gerçek zararı soruşturma tamamlanmadan önce tamamen tazmin edilmesi halinde bu bir dava şartı olduğundan TCK'nın 168/5. maddesine göre kamu davasının açılamayacağı ve eğer soruşturma aşamasında bu ihtar işlemi yapılmamış olmasına rağmen sanık tarafından kovuşturma aşamasında katılan kurumun zararının tamamen karşılanması halinde bu ödemenin soruşturma aşamasında yapılmış gibi kabul edilerek sanık hakkında CMK'nın 223/8. maddesi uyarınca kovuşturma şartı gerçekleşmediğinden düşme kararı verilmesi gerekeceği nazara alınarak, katılan kurumun 28.11.2018 tarihli yazısına göre sanığın kuruma olan borcunu taksitlendirerek yapılandırdığı ve taksitlerin bir kısmını ödediği de dikkate alınarak, sanığın kuruma ödediği miktar bilirkişi tarafından hesaplanacak vergili cezasız miktarı karşılıyor ise sanık hakkında kovuşturma koşulu gerçekleşmediğinden düşme kararı verileceği, karşılamıyor ise kalan miktar yönünden sanığa bildirim yapılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi;
Bozmayı gerektirmiş, katılan Ankara Büyükşehir Belediyesi Su ve Kanalizasyon Genel Müdürlüğü vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, dosyanın yeniden değerlendirilmek üzere Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 13. Ceza Dairesine gönderilmesine, 26.04.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.