Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/26826 Esas 2022/8292 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dairemizce de benimsenen ve Yargıtay CGK'nın 26.03.2013 tarihli ve 2012/6-1232 E., 2013/106 K. sayılı içtihadında belirtildiği üzere, çalınan malın 3. kişiye satılması halinde; 5237 sayılı TCK'nın 168. maddesinin uygulanabilmesi için hırsızlık suçunun failinin, sattığı yeri veya kişiyi söyleyerek çalınan malın, hırsızlık suçunun mağduruna iadesini sağlaması yetmez. Failin bizzat pişmanlık göstererek, satın alan iyiniyetli ise; sattığı yeri veya kişiyi söyleyerek çalınan malın hırsızlık suçunun mağduruna iadesini sağlaması yanında aynen geri verme veya tazmin suretiyle satın alanın zararını da gidermesi, kötü niyetliyse; satın alandan elde ettiği para veya sağladığı menfaati, kazanç müsaderesine konu edilmek üzere soruşturma makamlarına teslim etmesi gerekir. Somut olayda da, müştekinin yetkilisi olduğu marketten çalınan eşyaları sanık sattığı yeri göstererek soruşturma aşamasında iadeyi sağladığı ancak söz konusu eşyaları satın alan 3. kişiler olan ...ve kimliği tespit edilmeyen ...,’in zararının giderilip giderilmediğine ilişkin bir araştırma yapılmadan sanık hakkında koşulları bulunmayan 5237 sayılı TCK'nın 168/1. maddesindeki etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanması aleyhe temyiz olmadığından, sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde, 5237 sayılı TCK’nın 142/2-h, 143. maddeleri uyarınca tayin olunan 7 yıl 6 ay hapis cezasının aynı Kanun’un 43/1. maddesi gereğince 1/4 oranında arttırılması sırasında cezanın 8 yıl 16 ay 15 gün hapis cezası yerine, 9 yıl 4 ay 15 gün hapis cezası olarak, devamla aynı Kanun’un 168/1. maddesi gereğince 2/3 oranında indirim yapılırken 2 yıl 13 ay 15 gün hapis cezası yerine 3 yıl 1 ay 15 gün hapis cezası olarak fazla ceza belirlenmiş ise de, devamında aynı Kanun'un 62. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılırken sonuç cezanın doğru olarak hesaplanması karşısında bu husus bozma nedeni yapılmamış, TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 26/04/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.