MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma, özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : 1-Sanık ... hakkında;
a)Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan; TCK’nın 155/2, 43 ve 53. maddeleri uyarınca mahkûmiyet
b)Özel belgede sahtecilik suçundan; TCK’nın 207/1, 43 ve 53. maddeleri uyarınca mahkûmiyet
2-Sanık ... hakkında; TCK’nın 207/1, 43 ve 53. maddeleri uyarınca mahkûmiyet

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma ve özel belgede sahtecilik suçlarından sanık ...’ün mahkumiyetine ilişkin hükümler müdafisi tarafından; sahtecilik suçundan sanık ...’nın mahkumiyetine ilişkin hüküm ise sanık müdafi tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Katılana ait petrol istasyonunda pompacı olarak görev yapan sanık ...’ün, matbaacılık yapan diğer sanık ...’a sahte slip bastırdıktan sonra gece nöbetlerinde petrol istasyonuna yakıt almaya gelen müşterilerden peşin aldığı paraları kendisine alarak yakıtı kredi kartı ile almış gibi gösterip, sahte slipleri de gerçeklerinin arasına koyarak muhasebeye verdiği, bunu uzun süre devam ettirdiğinin iddia edildiği olayda; sanıkların savunmaları, beyanlar ve bilirkişi raporlarından, sanıklardan ...’ın eyleminin özel belgede sahtecilik, ...’ın ise hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma ve özel belgede sahtecilik suçlarını oluşturduğuna dair mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a)5237 sayılı Kanun"un 53. maddesinin 1. fıkrasının “c” bendinde yer alan hak ve yetkileri kullanmak yönündeki yoksunluğun, kendi altsoyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıverilmeye kadar, üstsoyları ile diğer kişiler yönünden ise cezalarının infazı tamamlanıncaya kadar sürmesine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
b)Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 16.12.2008 tarih ve 2008/5-146-235 sayılı kararında açıklandığı üzere; 5237 sayılı TCK’nın 55. maddesi gereğince “Kazanç müsaderesinin" ancak suçun işlenmesi ile elde edilen veya suçun konusunu oluşturan ya da suçun işlenmesi için sağlanan maddi menfaatler ile bunların değerlendirilmesi veya dönüştürülmesi sonucu ortaya çıkan ekonomik kazançlar olduğu takdirde ve bu kazançların suçun mağduruna iade edilememesi halinde mümkün olup, suçun mağdurunun belli olması dolayısıyla maddi menfaatin mağdura iade edilememe koşulu gerçekleşmediğinden, 5237 sayılı TCK’nın 55/2. maddesi uyarınca kazanç müsaderesine karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükümlerin bu nedenlerle 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesine istinaden halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, anılan maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkralarından, 5237 sayılı Kanun"un 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin tamamen çıkartılıp yerlerine, "5237 sayılı TCK"nın 53. maddenin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın “c” bendinde yer alan, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık haklarından koşullu salıverilme tarihine kadar, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" yazılması ve hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan kurulan hüküm fıkrasından kazanç müsaderesinin uygulanmasına ilişkin kısmın tamamen çıkarılması suretiyle hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22.05.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.