Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2017/7318 Esas 2019/12744 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/7318
Karar No: 2019/12744
Karar Tarihi: 17.12.2019

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2017/7318 Esas 2019/12744 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı emlakçı, davalının daire satın almak için kendisine başvurduğunu ve daire satışı için sözleşme yapıldığını ancak davalının sözleşmeye göre ödenmesi gereken komisyon ücretini ödemediğini iddia ederek, alacağın tahsili için icra takibi başlattığını belirtmiştir. Davalı ise davanın reddini dilemiştir. Mahkeme, davayı reddetmiş; davacı tarafından temyiz edilmiştir. Ancak karar tarihi itibariyle davacının temyiz hakkı bulunmadığından davacının temyiz dilekçelerinin reddine karar verilmiştir.
Kanun maddeleri:
- HUMK'nun 427/2 maddesi (2004 yılında 1.000.000.000 TL, 2017 yılından itibaren 2.190,00 TL temyiz parasal sınırı için)
- 5236 sayılı yasanın 19. maddesi (temyiz parasal sınırının 2.190,00 TL olduğunu belirten düzenleme)

13. Hukuk Dairesi 2017/7318 E. , 2019/12744 K.

"İçtihat Metni"

... vekili avukat ... ile ... aralarındaki dava hakkında Küçükçekmece 5. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 27/05/2016 tarih ve 2016/27-2016/216 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR

Davacı, emlakçı olduğunu, davalının daire satın almak için kendisine başvurduğunu ve dairenin satışı için 28/10/2013 tarihli yazılı emlak alım satım protokolü yapıldığını, dairenin tapu devrinin davalı adına yapıldığını, ancak sözleşmeye göre ödenmesi gereken komisyon ücretinin ödenmediğini, sözleşmenin diğer tarafının üzerine düşen ücreti ödediğini ancak davalının komisyon ücreti olan 2.000,00 TL"yi ödemediğini, bunun üzerine alacağın tahsili için icra takibi başlatıldığını, davalının itirazı üzerine takibin durduğunu beyanla itirazın iptaline takibin devamına %40"tan az olmamak üzere icra inkar tazminatına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2017 tarihinden itibaren 2.190,00 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Birleştirilen davalarda, temyiz sınırı her dava için ayrı ayrı belirlenir. Kararın davacı tarafından temyiz edilen kısmı (2.000,00 TL) karar tarihi itibariyle 2.190,00 TL"yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427. maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. Bu nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin davacının temyiz dilekçesinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacının temyiz dilekçelerinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 17/12/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.