MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- O yer Cumhuriyet savcısının temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanık ... hakkında bozma öncesi yapılan yargılama sonucu hırsızlık suçundan Çivril Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2013/47 Esas 2014/192 Karar sayılı ilamı ile 2 yıl 6 ay hapis cezasına mahkumiyetine karar verildiği, usulüne uygun tebliğe rağmen, sanık ...’nın kararı temyiz etmemesi üzerine 02/06/2014 tarihinde kesinleştiğinin anlaşılması karşısında; bozma sonrası yapılan yargılamada yeniden sanık ... hakkında verilen mahkumiyet hükmünün yok hükmünde olduğu ve temyizi mümkün olmadığından o yer Cumhuriyet savcısının temyiz talebinin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2-Sanıklar ..., ... ve ... hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanıkların 18/03/2012, 13/04/2012, 15/04/2012 ve 16/04/2012 tarihlerinde katılan ..., Elektrik Dağıtım A.Ş.’ne ait Çivril İlçesinin farklı bölgelerinde bulunan trafolardan yağ çaldıklarının anlaşılması karşısında, sanıklar hakkında ayrı ayrı hırsızlık suçundan mahkumiyetlerine karar verilmesi gerektiği halde, TCK’nın 43/1. maddesinin uygulanması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından hüküm fıkrasında TCK"nın 43/1 maddesi yerine 43/2 maddesinin yazılması mahallinde düzeltilmesi olanaklı maddi yazım hatası olarak kabul edildiğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 30.11.2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.