MAHKEMESİ : BAKIRKÖY 22. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 09/04/2014
NUMARASI : 2013/624-2014/127


Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı işyerinde son ütücü ve makineci olarak çalıştığını, zam istemesi üzerine iş sözleşmesinin işverence haksız olarak feshedildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık ücretli izin, fazla çalışma, hafta ve genel tatil alacaklarını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının iş sözleşmesinin devamsızlık nedeniyle haklı nedenle feshedildiğini, fazla çalışmasının söz konusu olmadığını, haftada bir gün izin kullandığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalının iş sözleşmesini feshetmekte haksız olduğu, yıllık izinleri kullanmadığı, fazla çalışma ve genel tatil çalışması yaptığı halde karşılığının ödenmediği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı ücretine zam istemi üzerine iş sözleşmesinin işverence haksız olarak feshedildiğini ileri sürmüştür. Bu hususda iki tanık dinletmiştir. Tanıklardan birisi iş sözleşmesinin işverence feshedildiğini, diğeri ise zam talep etmesi ve yapılmaması üzerine işçi tarafından feshedildiğini açıkça beyan etmiştir. Davacının 10.02.2013 tarihine kadar davalı işyerinde çalıştığı ve bu tarihten sonra işe gelmediği sabittir. Yine davacının fazla çalışma ve genel tatil çalışması yaptığı halde ücretlerinin ödenmediği ortadadır. Davacı ödenmeyen ücret alacakları nedeniyle iş sözleşmesini eylemli olarak haklı nedenle feshetmiştir. Mahkemece davacının ihbar tazminatı talebinin reddi gerekirken kabulü hatalıdır.
3-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda, ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Somut olayda mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının haftada 9 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Dosya içindeki bilgi ve belgelere göre davalı işyerinde 10-19 ve 13.30-22 arası 1,5 saat ara dinlenme ile iki vardiya halinde çalışıldığı sabittir. Yine davacı tanıkları ile davacının başka dosyadaki tanıklık beyanına göre işyerinde iki vardiya halinde yukarıda belirtilen saatler içerisinde çalışıldığı, hafta içi izin kullanan personelin yerine haftada bir gün 10-22 arası çalışma yapıldığı sabittir. Bu çalışma düzeninde ara dinlenmeler düşüldüğünde haftalık 48 saatlik bir çalışma söz konusu olup davacı haftada 3 saat fazla çalışma yapmıştır. Mahkemece gerekirse bilirkişiden ek rapor alınmak suretiyle davalı lehine oluşan usulü kazanılmış haklarda dikkate alınarak haftalık 3 saat üzerinden fazla çalışma alacağı hüküm altına alınmalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 12.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.