MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; davacının 07.01.2005 ile 02.07.2014 tarihleri arasında davalı işverenlikte çalıştığını, davacının 1475 sayılı İş Kanunu"nun 14.maddesinin 1. Fıkrasına eklenen 5.bendi uyarınca işten ayrılacağını davalı şirkete keşide ettiği 27.06.2014 tarihli ihtarname ile bildirdiğini, davacının ayrıca ... A.Ş. Mensupları Emekli Sandığı Vakfı"nın kıdem tazminatına esas 26.06.2014 tarih 1327 sayılı yazısını da ihtar ekinde gönderdiğini, davacının hak kazandığı tazminatın kendisine ödenmediğini, fazla çalışma yapmasına rağmen ücretlerinin ödenmediğini ve belirsiz alacak davası açtıklarını belirterek kıdem tazminatı ve fazla mesai alacakları olduğunu ileri sürerek; davanın kabulüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Vekilinin Cevabının Özeti:
Davalı vekili; zaman aşımı itirazında bulunduğunu, davacının müvekkili davalı bankada 07.01.2005 tarihinde çalışmaya başladığını ve iş akdini tek taraflı olarak kendisinin feshettiğini, davacının asıl amacının başka bir iş yerinde çalışmak olduğunu ve bu nedenle kıdem tazminatı almaya hak kazanamadığını, davacının tazminat talebinin Yargıtay kararlarına aykırı olduğunu, davacının fazla çalışma alacağının bulunmadığını, davacının işverenin talebi olmaksızın kendi isteği ile iş yerinde kalabildiğini ve bunun fazla mesai olarak değerlendirilemeyeceğini, davacının yıllık fazla çalışmasının 270 saati geçmediği ve bu sürenin ücretine dahil olduğunu, primle çalışan bir personel olarak davacının fazla mesai ücreti talep edemeyeceğini savunarak; davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, kıdem tazminatının kabulüne, fazla mesai alacağının reddine karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Karar süresinde davacı ve davalı vekillerince temyiz edilmiştir.

E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, delillerin taktirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının tüm davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2- Dışbankla yapılan 05.01.2005 tarihli sözleşmede açıkça fazla çalışmanın ücrete dahil edildiği kuralına yer verilmemiştir. Fazla çalışmanın temel ücret içinde ödendiği şeklindeki kural Türkiye Ekonomi Bankası İnsan Kaynakları Yönetmeliğinin 6.2.g. maddesinde yer almaktadır.
Davacı işçi, İnsan Kaynakları Yönetmeliğinde sözü edilen değişiklik yönetmeliği 17.02.2011 tarihinde imzalamış olup bu tarih sonrasında fazla çalışmanın temel ücret içinde ödendiği sonucuna varılmalıdır.
Dairemiz uygulamasına göre; sözü edilen kural yıllık 270 saat ve haftalık 5.2 saat yönünden sonuç doğurur.
Davacının haftalık 50 saat çalıştığı dosyadaki delil durumuna göre belirlenmiş olup 17.02.2011 tarihinden önce fazla çalışmanın ücrete dahil olduğu yönünde sözleşme hükmü yada yönetmelik hükmü olmadığından 45 saati aşan haftalık 5 saat yönünden fazla çalışma ücreti hesaplanmalı, hesaplamada davacının prim aldığıda gözetilerek saat ücret 0,5 katsayı ile çarpılmalıdır.
Davacının imzası ile kabul ettiği ... Bankası İnsan Kaynakları Yönetmeliğinin 5.1 maddesi gereği haftalık çalışma süresi 40 saate indirilmiş olup, 17.02.2011 tarih sonrası için davacının 5 saat fazla sürelerle çalışma ve 5 saatte fazla çalışma yaptığı kabul edilmeli, ancak aynı yönetmelikte fazla çalışma ücrete dahil olduğu kuralıda dikkate alınarak haftalık 5.2 saat olan fazla süreli çalışma ve fazla çalışma ücretlerinin temel ücret içinde ödendiği sonucuna varılmalı ve belirtilen tarih sonrası için haftalık 4.8 saat fazla çalışma ücreti hesaplanmalı , yine hesaplamada prim ödeme olgusu dikkate alınarak 0,5 katsayı gözetilmeli karineye dayalı makul indirim hususu düşünülerek bir karar verilmelidir.
Mahkemece bu hususlar değerlendirilmeden fazla çalışma talebinin yerinde olmayan gerekçe ile reddedilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F)SONUÇ:
Temyiz olunan kararın açıklanan sebeplerden dolayı bozulmasına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 10.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.