Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2013/2072 Esas 2013/9547 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalılar avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.

KARAR

Davacı, davalıların kendisine olan 16.250 TL lik borçlarından dolayı icra takibi başlatmış, itiraz üzerine takip durmuş, davacı itirazın iptali ile takibin devamına, %40" tan aşağı olmamak üzere icra inkar tazminatının davalılardan tahsilini istemiştir.
Davalılar, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabul kısmen reddi ile Taşköprü 1. icra müdürlüğünün 2006/2770 esas sayılı icra takip dosyası üzerinden davalılar aleyhine yürütülen takibin 1.250,00 TL" lik kısmına yapılan itirazın iptaline, fazlaya ilişkin talebin reddine, takibin 1.250,00 TL üzerinden devamına, iptal edilen 1.250,00 TL üzerinden % 20 oranında icra inkar tazminatının davalılardan alınarak davacıya verilmesine, karar verilmiş, verilen karar davalı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2012 tarihinden itibaren 1.690,00 YTL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyiz edilen bölüm 1.250,00 TL olup, 11.10.2012 karar tarihi itibariyle 1.690,00 YTL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, 15.4.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.