MAHKEMESİ : İSTANBUL 15. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 26/02/2014
NUMARASI : 2013/737-2014/228

Davacı, kıdem tazminatı ile temettü alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, iş sözleşmesini evlilik nedeniyle haklı nedenle feshettiğini, kendisine ödenmesi gereken kıdem tazminatı ve temettü alacağının cezai şart alacağı ve eğitim gideri olduğu gerekçesi ile bankadan tekrar çekildiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile temettü alacağını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının işyerinden istifa ile ayrıldığını, 23.10.2009 tarihli eğitim taahhütnamesinde istifa durumunda 7 aylık eğitim gideri 16.500 TL’nin iade edileceğinin öngörüldüğünü, banka içi eğitimle ilgili iç yönetmelikte 3 yıllık mecburi hizmet süresine yer verildiğini, 7 aylık eğitim için 3 yıl mecburi hizmetin orantılı ve bu çerçevede 10.000 TL cezai şart kararlaştırılmasını geçerli olduğunu, davacıdan 1.567,12 TL eğitim gideri ve 10.000 TL cezai şart toplamı (faiz ve diğer ferileri ile birlikte) 11.586,61 TL’nin 16.04.2013’de tahsilinin hukuka uygun olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı, davacının eğitim gideri ve cezai şartı ödemesi gerektiği gerekçesi ile temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddine,
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının eğitim giderinden sorumlu olup olmadığı noktasında toplanmaktadır.

Davacı eğitim programını başarı ile tamamlamış ancak 3 yıllık süre dolmadan evlilik nedeniyle işyerinden ayrılmıştır. Bu sebeple çalıştığı süre ile orantılı olarak eğitim giderlerinden sorumludur.
İşçiye işverence verilen eğitim,işçinin işyerinde mal ve hizmet üretimine katkı sağlanması sebebiyle işveren yararına olmakla birlikte, verilen eğitim sayesinde işçi daha nitelikli hale gelmekte ve ileride daha kolay iş bulabilmektedir. Bu nedenle işçiye masrafları işverence karşılanmak üzere verilen eğitim karşılığında, işçinin belli bir süre çalışmasının kararlaştırılması mümkündür. İşçinin de verilen eğitim karşılığında işverene belli bir süre iş görmesi işverene olan sadakat borcu kapsamında değerlendirilmelidir. Bununla birlikte verilen eğitimin karşılığında yükümlenilen çalışma süresinin de eğitimin türü ve masrafları ile uyumlu olması gerekir. Buna karşın, işçiye 4857 Sayılı İş Kanunun 78.ve devamı maddeleri hükümlerine göre iş sağlığı ve güvenliği önlemleri kapsamında verilmesi gereken eğitimlere ait giderlerin işçiden talebi mümkün görülmemelidir.
İşçiye verilen eğitimin karşılığında işverence yapılan masraflar salt işçi bazında yazılı delille ispatlanmalıdır. İşverenin toplu olarak verdiği eğitimler sebebiyle yapmış olduğu giderlerin işçi başına düşen tutarı, aynı dönemde eğitim alan işçi sayısına bölünmek suretiyle belirlenir. İşçiye verilen eğitim ile ilgili olduğu belirlenmeyen giderlerden işçinin sorumlu olduğu düşünülemez. Yine işçi tarafından karşılanmış olan eğitim giderleri bu kapsamında dışında kalır.
Somut uyuşmazlıkta, dosyaya davalı tarafından eğitim giderlerine ilişkin belgeler sunulmuş ise de eğitime katılanların sayısı belli değildir. Bu nedenle davalı bankadan bu eğitimlere katılanların sayısına ilişkin belgeler getirtilmelidir. Yukarıdaki açıklamalar ışığında; işverenin toplu olarak verdiği eğitimler sebebiyle yaptığı giderlerin işçi başına düşen tutarı, aynı dönemde eğitim alan işçi sayısına bölünmek suretiyle, davacı için yapılan eğitim gideri belirlenip, davacının çalıştığı dönemde nazara alınarak kıstelyevm hesaplanması gerekirken, yazılı şekilde eksik inceleme ile sonuca gidilmesi hatalıdır.
3-Davalı banka 4603 sayılı Yasa"nın 11.maddesi uyarınca harçtan muaf olduğundan banka aleyhine harca hükmedilmesi de hatalıdır .
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, 10/11/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.