MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin davalıya ait işyerinde16.02.2011-20.03.2013 tarihleri arasında uluslararası tır şoförü olarak çalıştığını, son ücretinin 2.000,00 TL olduğunu, iş sözleşmesinin haksız ve usulsüz olarak feshedildiğini, davalı işverenin işe girerken davacıya boş senet imzalattığını, davacının söz konusu senedin işveren tarafından icraya koyma tehdidi altında bulunduğunu iddia ederek; kıdem ve ihbar tazminatları, yıllık ücretli izin, fazla mesai, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının tahsili ile teminat senedinin iadesini davalıdan talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, taraflar vekilleri temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının davalı işyerinde kesintili çalışıp çalışmadığı, uyuşmazlık konusudur.
Davacı, kesintisiz çalıştığını iddia etmekte, davalı ise davacı işçinin üç dönem halinde çalıştığını savunmaktadır.
Mahkemenin 15/11/2011 tarihli çalışırken alındığı anlaşılan istifaya değer vermemesi, yerindedir.
Dosyadaki bilgi ve belgeler ve özellikle davacının 02/03/2013 tarihinde yurt dışı seferine görevlendirildiğine ilişkin belge ile bir gün sonra 03/03/2013 tarihinde yurt dışına çıkışını gösteren belge birlikte değerlendirildiğinde; davalı işverenin davacı işçinin 27/02/2013 tarihinde işten ayrıldığı, 04/03/2013 tarihinde yeniden işe başladığı şeklindeki bildirimlerine itibar etmek mümkün değildir.
Sonuç itibariyle; davacı iddia ettiği gibi davalı işyerinde 16/02/2011 ile 20/03/2013 tarihleri arasında çalıştığını ispat etmiştir. Davacının tazminat ve alacaklara esas kıdeminin bu tarihlere göre belirlenmesi gerekirken, mahkemenin davacı işçinin 16/02/2011-27/02/2013 tarihleri arasındaki çalışmayı esas alması, yerinde değildir.
3-Davalı işveren, davacı işçinin devamsızlık yaptığı iddiası ile fesih yoluna gitmişse de, bu iddiasını usulüne uygun şekilde ispatlayabilmiş değildir.
Buna göre davalı işyerinde 16/02/2011-20/03/2013 tarihleri arasında kesintisiz çalıştığı sabit olan davacının kıdem tazminatının bu tarihlere göre hesaplanıp hüküm altına alınması gerekirken, 16/02/2011-27/02/2013 tarihleri için hesaplanıp hüküm altına alınması ve kabulü gereken ihbar tazminatının reddi hatalıdır.
4-Davalı işverenin sunduğu izin belgelerinden, davacı işçinin 21/12/2012-03/01/2013 ile 01/06/2012-03/07/2012 tarihleri arasında toplam 45 gün izin kullandığı anlaşılmakla, davacı işçinin hiç ücretli izin kullanmadığı şeklindeki kabul de hatalı olmuştur.
5-Davacı işçi, işe girerken boş olarak imzalayıp verdiğini iddia ettiği teminat senedinin iadesini talep etmiş, davalı işveren ise böyle bir senedin varlığını kabul etmemiştir.
Senedin varlığı ispat edilemediğinden, bu konudaki talebin reddi gerekirken kabulü de hatalı olup ayrı bir bozma nedenidir.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 23.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.