MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; davacının 03.02.2012 – Mart/2014 tarihleri arasında davalı işverenlikte “yönetici yardımcısı, proje yöneticisi” olarak çalışmaya başladığını, 01.01.2013 tarihinden itibaren başarılı performansı sebebiyle proje yöneticisi olduğunu, fazla mesai ücretlerinin ve yemek ücretlerinin işverenlikten talep edildiğinde yönetim kadrosunda olanlara fazla mesai ödemesi yapılmadığı cevabını aldığını, ancak işyerinde çalışan ve talep eden bir çalışana bu ödemelerin yapıldığını, davacının askerlik sebebiyle işten ayrılacağını 45 gün önceden davalı işverenliğe bildirdiğini, davacının askere sevk evrakını işverenliğe verdiğini bu sebeple feshin tazminat gerektirdiğini iddia ederek; kıdem tazminatı, yıllık ücretli izin, ücret ve fazla mesai alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının 03.02.2012 – 10.03.2014 tarihleri arasında davalı işverenlikte çalıştığını, davacının hak kazanmış olduğu işçilik alacaklarını talep etmesi üzerine davalı işverenlik tarafından ödemelerin hesaplanıp davacı yanın banka hesabına yatırıldığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davalı işveren ile davacı işçi arasında imzalanan bireysel iş sözleşmesi ile İşe Girme Genel Hüküm ve Şartları’nın 3.2 maddesindeki düzenlemeye göre, fazla mesainin ücrete dahil olduğu kararlaştırılmış olup Dairemiz uygulamasına göre bu hüküm fazla mesaiyi yıllık 270 saat ile sınırlayan İş Kanunu’nun 41. maddesine istinaden yıllık 270, aylık 22,5, haftalık 5,2 saat için geçerli olup; davacının tespit edilen 11,5 saat fazla mesaisinin 5 saat 20 dakikasının aylık ücret içinde ödendiği kabul edilerek fazla mesai hesabının haftalık 6 saat 10 dakika olarak yapılması gerektiğinin düşünülmemesi hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 23.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.