MAHKEMESİ : ADANA 1. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 26/09/2011
NUMARASI : 2010/890-2011/683

DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti ile ulusal bayram, genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı işçisi olarak uluslararası tır şoförlüğü yaparken iş sözleşmesinin işverence haksız şekilde fesh edildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma, yıllık izin ve ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının tahsilini, istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının kendi isteğiyle işten çıktığını, asgari ücretle çalıştığını, yaptığı işin ise sadece iş olduğu zaman araç kullanmak olduğunu, işe çıkmadığı zamanlarda çalışma yapmadığını, izinli sayıldığını, izin süresinin çalışma süresinden fazla olduğunu, çalıştığı günlerde ise günlük çalışma süresinin 6 saati geçmediğini, zaten bir tır şoförünün günlük 8 saatten fazla çalışmasının yasal olarak da mümkün olmadığını, davacının bu sürenin çok altında çalıştığını, giriş çıkışların pasaport kayıtlarından tespit edilebileceğini, davacının Almanya’ya yük götürüp getirdiğini, davacının 2.400,00.TL ücret iddiasının anlamsız olduğunu, davacının çeşitli olumsuz davaranışlar içine girip 1 gün de devamsızlık yaptığını, ardından iş aktinin sona erdiğini, tazminat ve alacak istemlerinin haksız olduğunu, savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının davalı işyerinde giydirilmiş brüt 1.268,10 TL aylık ücretle çalıştığı, tanık beyanlarına göre genel tatillerde de çalışıp haftada 3,5 saat fazla mesai yaptığı, sunulan ibranamenin özellikle fazla mesai ücreti alacağı ve yıllık ücretli izin alacağı açısından savunma ile çeliştiği, matbu olarak düzenlendiği ve imzanın çok altta olduğu, bu nedenle önceden matbu olarak hazırlandığı sonucuna varılarak nazara alınmadığı, yine istifa dilekçesinin de aynı şekilde yazıldığı ve dikkate alınmadığı, işverenin davacının iş akdini haklı nedenle fesih ettiğini ispat edemediği gibi yaklaşık 4 yıla yakın bir süre çalışan davacının tanıklarında beyan ettiği gibi işyerinden ayrıldıktan sonra işsiz kalıp tekrar işverenden gelip iş istediği, bu hususlar da nazara alındığında feshin işverence haksız yapıldığı, gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasında iş sözleşmesinin fesih şekli çekişmeli olup davacı, işverence işten çıkarıldığını ileri sürerken davalı işveren ise işçinin kendi isteği ile işten ayrıldığını savunmuş ve davacıya ait istifa dilekçesi sunmuştur.
Mahkemece işçi tarafından verilen bu dilekçenin önceden matbu olarak hazırlandığı gerekçesi ile bu belgeye değer verilmeyip işverenin haksız feshi olduğu kabul edilip davacının kıdem ve ihbar tazminatlıarı hüküm altına alınmış isede, bu kabul dosya kapsamına uygun değildir.
Davalı işveren, işçinin kendi isteği ile işten ayrıldığına yönelik savunmasını, ibraz ettiği istifa belgesi ve tanık anlatımları ile kanıtlamıştır. İstifaya yönelik dilekçenin tarih içeriği göz önüne alındığında önceden matbu olarak imzalatılmasının mümkün olamayacağı gibi davacı tarafça bu dilekçenin baskı ve tehdit altında imzalatıldığı da kanıtlanmamıştır. Bu durumda istifa dilekçesine değer verilerek davacınn kendi isteği ile işten ayrıldığı gözetilip kıdem ve ihbar tazminatı taleplerinin reddine karar verilmesi gerekirken kabulü hatalı olmuştur.
3- Davacı işçi uluslar arası tır şoförü olup, fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Yargıtay’ın kararlılık kazanmış olan uygulamasına göre yurt dışına sefer yapan tır şoförlerinin salt tanık deliline dayanarak fazla çalışma ücreti talep etmeleri mümkün değildir. Tanıkların anlatımları kendi çalışma saatleri ile ilgili olup, dava açan tır şoförü ile aynı seferde görev yapmamaları sebebiyle günlük çalışma saatlerini tam olarak bilmeleri imkânsızdır (Yargıtay 22. H.D. 02.05.2013 gün, 2012/ 20294 E, 2013/ 9333 K.). Öte yandan uluslararası tır şoförleri mesailerini kendileri belirledikleri gibi günlük tır kullanımıyla ilgili sıkı trafik mevzuatına uymak zorundadırlar (Yargıtay 9.H.D. 25.03.2013 gün, 2013/ 1808 E, 2013/ 9914 K. ; Yargıtay 9.H.D. 23.01.2013 gün, 2010/ 39429 E, 2013/ 2594 K.).
Yurt dışına sefer yapan tır şoförlerinin fazla çalışma yaptıklarını yazılı delille ispatlamaları gerekir.
Somut olayda davacının uluslararası tır şoförü olduğu ve yukarıdaki ilke kararında belirtildiği üzere, çalışma şekline göre fazla mesai yapmadığı gibi, somut delillerle fazla çalışma yaptığını ispat edemediği dikkate alınmadan davacının fazla çalışma ücreti talebinin kabulüne karar verilmesi de hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 20.01.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.