MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalı işyerinde 14/07/2007 tarihinde çalışmaya başladığını, çalışmasının 19/06/2013 tarihine kadar kesintisiz olarak devam ettiğini, davacının uzun yol şoförü olarak asgari ücretin yanında ek olarak sefer başına 550 Amerikan Doları aldığını, davacının çalışma süresi boyunca yıllık izin kullanmadığını, 2013 yılı Şubat ayından itibaren ücretlerini de alamadığını, davacının bunun üzerine 19/06/2013 tarihinde Adana 4. Noterliğinin 11606 sayılı fesih ihbarnamesini davalı işyerine göndererek iş sözleşmesini feshettiğini iddia ederek; kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti ve ödenmemiş ücret alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini dava ve talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının müvekkili şirkette 17/06/2008 - 30/09/2009, 01/12/2010 - 03/07/2013 tarihleri arasında çalıştığını, davacının 01/06/2013 tarihinde 26 günlük yıllık ücretli izne ayrıldığını, iş başı yapması gereken 01/07/2013 tarihinde işbaşı yapmadığını, iş akdinin devamsızlık nedeniyle haklı neden ile işveren tarafından feshedildiğini, davacıya yapılan 550,00 Amerikan Doları ödemelerin sefer primi olmadığını, aracın akaryakıt ve park giderleri ile sair yol giderleri için verilen yol avansı olduğunu, davacının yıllık ücretli izin haklarını kullandığını savunmuştur.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1. Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2. Davacının davalı işyerindeki son ücretinin belirlenmesi esnasında ayda ortalama iki sefer yaptığı kabul edilerek buna göre sefer primi eklemesi yapılmış ise de rapor içeriğinden bilirkişinin bu belirlemeyi varsayımsal olarak yaptığı anlaşılmaktadır.
Bu nedenle, davacı işçinin yurtdışı giriş-çıkış kayıtları getirtilip ayda ortalama kaç sefer yaptığının bu belgelere göre tesbitinin yapılması gerektiğinin düşünülmemesi hatalıdır.
3.Davacı Şubat 2013 tarihinden itibaren ücretini alamadığını iddia ederek ücret alacak talebinde bulunmuş, mahkemece de ödeme kanıtlanamadığı gerekçesi ile talep kabul edilmiştir. Temyiz dilekçesine ekli ödeme makbuzlarına göre davacı işçiye söz konusu dönem için bir miktar ücret ödemesi yapıldığı gözükmekte olup belgenin borcu sona erdiren niteliği gereği yargılamanın her aşamasında sunulabileceği de gözetilerek söz konusu belgeler incelenerek oluşacak sonuca göre ücret alacak talebinin yeniden değerlendirilmesi gerekmektedir.
4.Hüküm altına alınan alacakların net mi yoksa brüt mü olduğunun hükümde belirtilmemesinin HMK’nun 297/2. maddesine aykırı olduğunun ve infazda tereddüde yol açacağının düşünülmemesi de hatalıdır.
5. Yıllık izin ücretinin brütten nete çevrilmesi sırasında gelir vergisi ile damga vergisinin yanı sıra sigorta primi ve işsizlik priminin kesilmemesi de isabetsiz olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 15/01/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.