MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile fazla çalışma ücreti ve sair tüm hak ve alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerinde mağaza müdürü çalışırken ücretlerinin gerektiği gibi ödenmemesi nedeni ile iş sözleşmesini haklı olarak fesh ettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile fazla çalışma ve sair tüm hak ve alacaklarının tahsilini, istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının istifa ettiğini, başka yerde işa başladığını tazminat ve alacak istemlerinin haksız olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, işyerinde fazla mesai ile çalışan davacıya fazla mesai ücretinin ödenmemesinin davacı yönünden haklı fesih nedeni oluşturduğu, davacının kıdem tazminatı ile fazla çalışma alacağına hak kazandığı gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı davalı işyerinde çalışırken haftalık 72 saat fazla çalışma yaptığını ileri sürüp alacak talep etmiş, davalı ise talebin haksız olduğunu savunmuştur.
Mahkemece, toplanan delillere göre davacının davalı işyerinde 09.00-21.00 saatleri arasında çalıştığı ancak "Yargıtay içtihatları ile kabul edildiği üzere haftada 6 gün çalışan işçinin haftalık fazla mesai süresinin 18 saati geçemeyeceği" gerekçesi ile haftalık 18 saat üzerinden yapılan hesaplamaya itibar edilmiştir.

Söz konusu alacağın varlığını ipatlama yükü davacıda olup davacı delil olarak tanık beyanları ile bir kısımda çalışma saatlerini gösterir devam çizelgelerine dayanmıştır. Tanık anlatımları ve devam çizelgelerine göre davacının davalı işyerinde günde 09.00-21.00 saatleri arasında 1,5 saat ara dinlenme süresi ile 2 hafta 6 gün 2 hafta 7 gün olarak çalıştığı anlaşıldığından haftalık çalışma ve buna bağlı olarak haftalık fazla çalışma süresi belirlenmelidir. Fazla çalışmanın hatalı gerekçe ile haftalık 18 saat olarak belirlenmesi isabetsizdir.
3- Davacının fazla çalışma yaptığı tanık beyanlarına göre belirlenmiş olup hesaplanan alacakdan takdiri indirim yapılması yerinde ise de, Mahkemece, hakkın özünü etkiler şekilde %50 oranında fazla takdiri indirim yapılması hatalıdır.
4- Hükmedilen alacakların net mi yoksa brüt mü olduğunun belirtilmemesinin infazda tereddüte yol açacağının düşünülmemesi de ayrı bir bozma sebebidir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 21/12/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.