MAHKEMESİ : İSTANBUL 4. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 25/12/2014
NUMARASI : 2014/648-2014/543

Davacı, iş kolu tespit kararının iptaline karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalılardan T.C. Ç.. B.. ile D.. A.. avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; davalının iş yerinde çalışan işçilerinin kara taşımacılığı iş kolunda kurulu davacı sendikada örgütlenmek istemeleri üzerine diğer davalının Bakanlık’a başvuruda bulunduğu ve ilgili iş yerinin iş kolunun tespitini talep ettiği, bunun üzerine ticaret, büro, eğitim ve güzel sanatlar iş koluna girdiğinin bildirildiğini, oysa iş yerinin araç muayene işi olduğunu belirterek T.C. Ç.. B.."nın 25/02/2011 tarih ve 27857 sayılı Resmi Gazetede yayınlanan 2011/21 sayılı iş kolu tespit kararının iptali ile D. Taşıt Muayene İstasyonlar A.Ş işyerinin iş kolları tüzüğünün 18 sıra numaralı kara taşımacılığı iş kolunda yer aldığının tespitine karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
T.C. Ç.. B.. vekili; Bakanlık işletmenin hukuka aykırı herhangi bir hususu ihtiva etmediğinden kararın doğru olduğunu beyanla davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılama sonunda; davacı firmaya ait iş yerlerinin işletme bütünlüğü içeresinde yer aldığı, işyerinde yapılan asıl işin kara taşıtlarının periyodik muayene ya da periyodik bakım onarım hizmetleri olduğu, idari işlerin yapıldığı merkez binadaki büro hizmetlerinin ise bu faaliyetin yardımcı işi nitelikli olduğu, iş yerinde yapılan işlerin İş kolları Tüzüğünün 18. Sırasında yer almakta olan "KARA TAŞIMACILIĞI" iş kolunda bulunduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.

D) Temyiz:
Kararı davalılardan T.C. Ç.. B.. ve D.. A.. temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 27. maddesinde yer bulan “Hukuki Dinlenilme Hakkı” gereğince davanın tarafları, müdahiller ve yargılamanın diğer ilgilileri, kendi hakları ile bağlantılı olarak hukuki dinlenilme hakkına sahip olup, bu hakkın yargılama ile ilgili olarak bilgi sahibi olunmasını, açıklama ve ispat hakkını, mahkemenin, açıklamaları dikkate alarak değerlendirmesini ve kararların somut ve açık olarak gerekçelendirilmesini içermektedir.
Aynı kanunun 127 ve 317. Maddelerinde “Cevap dilekçesini verme süresi, dava dilekçesinin davalıya tebliğinden itibaren iki hafta olduğu” açıkça yer verilmiştir. Cevap süresi beklenmeden, karar verilmemesi açıklama ve ispat hakkının, kısaca hukuki dinlenilme hakkının ihlalidir.
Mahkemece 10.12.2014 tarihli celsede sistem sorgusuna göre 26/11/2014 tarihinde davalılara tebligat yapılmış olduğu gerekçesiyle cevap süresinin dolmasının beklenmesine, ara kararından sonra, yargılamanın bırakıldığı 25/12/2014 günü de davanın kabulüne karar verilmiştir. Oysa dosya içeriğine göre; 10.12.2014 tarihinde duruşma günü ve saatini bildirir tebligat ile ekinde 22.10.2014 tarihli duruşma ve tensip zaptı davalı T.C. Ç.. B..’na 19.12.2014 tarihinde tebliğ edilmiştir. Bu tebliğ tarihine göre davalının iki haftalık cevap süresi 02.01.2015 tarihinde sona ermiştir. Yukarda açıklandığı üzere cevap süresi sona ermeden karar verilmesi hukuki dinlenilme hakkının ihlalidir. Mahkemece bu hususu gösterilmeksizin karar verilmesi hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, bozma sebeplerine göre sair temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 08.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.