MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, maddi zarar (Bakiye süre ücret alacağı) ile fazla çalışma ücreti, ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I


A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesinin işverence haksız olarak feshedildiğini ileri sürerek, maddi zarar (Bakiye süre ücret alacağı) ile fazla çalışma ve ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının muhasebe departmanına kendisi ile ilgili gerçeği yansıtmayan fazla mesai bildiriminde bulunmasından kaynaklı güvenin azalması nedeniyle işakdine son verildiğini, kendisi de dahil çalışanların bilgilerini ve izin defteri çizelgesini usulune uygun tutmayarak davalıyı zarara uğrattığını, mesai saatlerinin hafta içi 8.30- 17.00, Cumartesi 12.00"ye kadar olduğunu, Pazar günü ise tatil olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece,taraflar arasında ibraz olunan sözleşmenin başlangıç ve bitiş tarihleri belirtilmişse de tarafların belirli bir süre belirtmek suretiyle yaptıkları iş akdinin belirli süreli olarak niteleseler dahi objektif sebeplerin bulunmaması halinde sözleşmenin belirsiz süreli olarak kabul edileceğini, dinlenen tanık beyanlarına nazaran davacının site sorumlu müdürü olarak görev yaptığı ve bu görevin halen devam ettiği ve belirli bir işin tamamlanmasına yönelik olmadığı, davacıdan sonra başkasının aynı işi yapmaya devam ettiği anlaşılmakla sözleşme belirsiz süreli olarak kabul edildiği gerekçesiyle bakiye ücret talebinin reddine karar verilmiş olup, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak fazla çalışma ve genel tatil ücreti istemlerinin ise kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.

E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm, davalının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- İşçiye, işyerinde çalıştığı sırada verilen ara dinlenmesinin süresi konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
İşçinin günlük iş süresi içinde kesintisiz olarak hiç ara vermeden çalışması beklenemez. Gün içinde işçinin yemek, çay, sigara gibi ihtiyaçlar sebebiyle ya da dinlenmek için belli bir zamana ihtiyacı vardır.
Ara dinlenme 4857 sayılı İş Kanununun 68 inci maddesinde düzenlenmiştir. Anılan hükümde ara dinlenme süresi, günlük çalışma süresine göre kademeli bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre dört saat veya daha kısa süreli günlük çalışmalarda ara dinlenmesi en az onbeş dakika, dört saatten fazla ve yedibuçuk saatten az çalışmalar için en az yarım saat ve günlük yedibuçuk saati aşan çalışmalar bakımından ise en az bir saat ara dinlenmesi verilmelidir. Uygulamada yedibuçuk saatlik çalışma süresinin çok fazla aşıldığı günlük çalışma sürelerine de rastlanılmaktadır. İş Kanununun 63 üncü maddesi hükmüne göre, günlük çalışma süresi onbir saati aşamayacağından, 68 inci maddenin belirlediği yedibuçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok onbir saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde onbir saate kadar olan (on bir saat dahil) çalışmalar için ara dinlenmesi en az bir saat, onbir saatten fazla çalışmalarda ise en az birbuçuk saat olarak verilmelidir.
Somut uyuşmazlıkta, yukarda belirtilen mevzuat hükümleri ile Dairemizin ilke kararı ve dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde, hükme esas alınan bilirkişi raporunun fazla çalışma ücreti hesabında 4 günlük 08.30.17.30 arası çalışmada ara dinlenme süresinin 1 saat yerine yarım saat düşülerek hesaplama yapılması hatalı olup, bu hatalı hesaba göre hüküm kurulması isabetsizdir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 07.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.