MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti, ücret alacağı, genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı iş yerinde 02.03.2006-15.05.2013 tarihleri arasında 1.100 TL ücret ile manav reyonunda şef olarak çalıştığını, davalının marketler zinciri olarak faaliyet gösterdiğini, müvekkilinin işçilik alacaklarının ödenmemesi nedeniyle haklı olarak iş akdini feshettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile fazla mesai, genel tatil, yıllık ücretli izin ve ücret alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iddialarının zamanaşımına uğradığını, davacının 14.05.2013 tarihinde hiçbir izin ve mazeret beyanında bulunmaksızın iş yerini terk ettiği ve o tarihten sonra işe devam etmediğini, davacının devamsızlığı nedeniyle iş akdinin 23.05.2013 tarihinde haklı olarak feshedildiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak, iş akdinin kıdem tazminatı ödenmesini gerektirmeyecek şekilde sona erdiğini ispat yükünün davalı işverene ait olduğu, davalı işverenin bunu ispatlayamadığı, bu nedenle davacının kıdem tazminatına hak kazandığı gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraf vekilleri temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin tüm, davacı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.


2-Davacının davalıya ait işyerinde 21.12.2006-31.05.2007 ve 25.04.2008-14.05.2013 tarihleri arasında çalıştığı SGK kayıtları ile sabittir. Mahkemece, davacının çalıştığı 21.12.2006-31.05.2007 tarihleri arasındaki 5 ay 10 günlük sürenin de hizmet süresine eklenmesi gerekirken, eksik inceleme ile bu süre dikkate alınmaksızın talep edilen işçilik alacaklarının hesaplanması hatalıdır.
3-Somut uyuşmazlıkta, davacı işçi aylık 1.100,00 TL net ücretle çalıştığını ileri sürmüş, davalı işveren ücretin bordrolarda belirtilen miktar kadar olduğunu savunmuştur. Dosyada mevcut ücret bordrolarında aylık 1.100,00 TL net ücret tahakkuku bulunmaktadır. Taraflar arasında işçiye ödenen aylık ücretin miktarı konusunda uyuşmazlık yoktur.
Mahkemece, davacının aylık ücretinin 1.100,00 TL net olduğu kabul edilerek sonuca gidilmesi gerekirken, yazılı şekilde SGK hizmet cetvelinde yer alan 1.328,84 TL brüt ücret üzerinden yapılan hesaba göre karar verilmesi isabetsizdir.
4-Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının haftanın 4 günü 08:00-18:00 saatleri arasında, 1 günü de (halk günü) 12 saat çalıştığı kabul edilerek haftalık 1,5 saat üzerinden fazla çalışma hesabı yapılmıştır.
Dosya kapsamından tanık beyanları birlikte değerlendirildiğinde, davacının haftanın 5 günü 08.00 - 18.00 saatleri arasında çalıştığı ve ara dinlenme süresinin 1 saat olduğu, haftanın 1 günü de 12 saat çalıştığı ve ara dinlenmenin 1,5 saat olduğu, ara dinlenmelerin çalışma sürelerinden düşülmesiyle haftalık çalışma süresinin 55,5 saat olup, buna göre haftalık fazla çalışma süresinin 10,5 saat olduğu tespit edilmiştir.
Bu tespitler kapsamında, davacının haftalık 10,5 saat fazla çalışma yapmasına rağmen, haftalık 1,5 saat fazla çalışma yaptığının kabulü bozma nedenidir.
5-Hükmedilen miktarların “net” mi yoksa “brüt” mü olduğunun hüküm fıkrasında belirtilmemesinin hükmün infazında tereddüt yaratacağının düşünülmemesi de usule aykırıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 03.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.