Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/5196 Esas 2022/201 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ceza Dairesi
İlk Derece Mahkemesi : İstanbul 55. Asliye Ceza Mahkemesinin 20.09.2018 tarih ve 2018/164 - 2018/456 sayılı kararı
Suç : Devletin askeri veya emniyet teşkilatını alenen Aşağılama
Hüküm : TCK'nın 301/2, 62, 51/1-3. maddeleri gereğince mahkumiyet hükmüne yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Ceza süresi yönünden yasal şartları oluşmadığından; sanık müdafiinin duruşmalı inceleme isteminin CMK'nın 299. maddesi uyarınca REDDİNE,
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
1-Sanığın suça konu twitter adresinin kendisine ait olduğunu, ancak hesabının hacklendiğini, bahse konu paylaşımların kendisi tarafından yapılmadığını savunması karşısında; Twitter Türkiye Temsilciliğinden bahse konu hesabının suç tarihinde kim tarafından kullanıldığının, hesaba erişildiğindeki zaman bilgisinin (yıl, ay, gün, saat, dakika, saniye zaman dilimi) ve IP numarası ile, IP verisinden kişinin hangi ISP (Turkcell, TTnet v.b.) olduğunun sorulması, ISP, IP ve zaman bilgisi ile IPSde bulunan abone bilgilerinin temini, bunun mümkün olmaması halinde ise, suça konu paylaşımların yapıldığı telefon/ bilgisayarın IP numarasının kime ait olduğunun, suç tarihinde kim tarafından kullanıldığının, hesaba bağlı gelen mail bildirimlerinin açılıp açılmadığının ilgili kurum, şirket ve internet sağlayıcılardan talep edilerek tespit edilmesi, gerektiğinde uzman bilirkişiden rapor alınması suretiyle kuşkuya yer bırakmayacak şekilde belirlendikten sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde karar verilmesi,
2-Aleniyet unsurunun atılı suçun unsuru olması karşısında; Yargıtay denetimine olanak verecek şekilde söz konusu paylaşımların twitter hesabından herkese açık şekilde yapılıp yapılmadığının belirlenip, aleniyet unsurunun oluşup oluşmadığının karar yerinde tartışılıp gerekçeye yansıtılması gerektiğinin gözetilmemesi,
3- Kabul ve uygulamaya göre ise;
a- Temel cezanın belirlenmesi sırasında uygulama maddesinin “TCK'nın 301/2. maddesi delaletiyle TCK'nın 301/1. maddesi” olarak gösterilmesi yerine “TCK'nın 301/1. maddesi” olarak gösterilmesi ve sanık hakkında hükmolunan cezada erteleme hükümleri uygulanırken “sanığın denetim süresi içerisinde kasıtlı bir suç işlemesi halinde ertelenen cezanın kısmen veya tamamen infaz kurumunda çektirileceğinin sanığa ihtarına” karar verilmesine rağmen, uygulama maddesi olan TCK’nın 51/7. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK'nın 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
b- Cezası ertelenen sanık hakkında TCK’nın 51/8. maddesi uyarınca denetim süresini yükümlülüklere uygun veya iyi hâlli olarak geçirdiği takdirde, cezasının infaz edilmiş sayılacağının hüküm fıkrasında gösterilmemesi,
c- Sanığın adli sicil kaydında yer alan Fatih 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 01.06.2011 tarihinde kesinleşen 04.04.2011 tarihli, 2010/125 Esas ve 2011/264 Karar sayılı hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına konu olayın suç tarihinin 31.10.2009, temyize konu dosyadaki olayın suç tarihinin ise 15.06.2013 olduğu; CMK'nın 231. maddesinin maddi hukuka ilişkin olması nedeniyle söz konusu suç tarihinden sonra yürürlüğe giren ve aleyhe sonuç doğuran düzenlemelerin sanık hakkında uygulanamayacağı cihetle 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 72. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 231/8. maddesi 2. cümlesinde düzenlenen sanığın sadece bir kez hükmün açıklanmasının geri bırakılması müessesesinden yararlanması kuralının sanık aleyhine olduğu nazara alınarak, CMK'nın 231. maddesinde öngörülen diğer koşullar tartışılmadan, sanığın daha önceden kasıtlı suçtan mahkumiyetinin olduğu ve yasal koşulların bulunmadığından bahisle yeterli olmayan gerekçeyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın İstanbul 55. Asliye Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 20.01.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.