MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı işyerinde 11.11.1997-22.01.2012 tarihleri arasında müşteri yöneticisi (şef) olarak çalıştığını, bu süre boyunca sürekli fazla çalışma ve fazla sürelerle çalışma şeklinde mesai yaptığını, karşılığını talep etmesine rağmen ödenmediğini, işyeri kayıtları ve işe giriş-çıkış kayıtları incelendiğinde her gün günde 2 saati aşan fazla mesai yaptığının görüleceği, ayrıca her 29 Ekim de Şirketin katıldığı fuarlara katıldığını iddia ederek, fazla mesai ücreti ve bayram ve resmi tatil çalışma ücret alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının alacaklarının 5 yıllık zamanaşımına uğradığını, iddianın kayıtlara göre incelenmesi gerektiğini, Şişecam Topluluğuna bağlı tüm şirketlerde fazla çalışma prosedürünün uygulandığını, burada fazla çalışma için fazla mesai çizelgelerinin doldurulup onaylatıp verilmesi gerekirken böyle bir belgenin sunulmadığını, davacının bu prosedüre uyması gerektiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkeme, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanarak fazla mesai yaptığını ve genel tatil günlerinde çalıştığı iddiasının ispat yükünün davacıya ait olduğu, davacı tanıklarının iddiayı doğrular şekilde beyanda bulunduğu, 11/08/1997 tarihli hizmet sözleşmesinin 10. maddesinde işverenin luzüm gördüğü durumlarda fazla mesai yapılacağının ve genel tatil günlerinde çalışılacağının belirtilmiş olması ile fazla çalışma prosedürü başlıklı belge tanık anlatımları ile birlikte değerlendirildiğinde işyerinde normal olarak 08-17 arası haftada 5 gün çalışılması gerektiği ve 40 saat olan süreyi aşan çalışmaların fazla süreli çalışma olarak % 25 zamlı ödenmesi gerektiğinin anlaşıldığı, bu nedenle Mahkememiz görüş ve kabulüne uygun 10/02/2014 havale tarihli bilirkişi raporunda yapılan hesaba göre ve takdiren % 30 indirim yapılması nedeniyle fazla mesai ücreti yönünden davanın tam kabulüne, genel tatil ücreti yönünden ise kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davalı işyerindeki haftalık çalışma süresi ve davacının bu süreyi aşan fazla sürelerle çalışması ile fazla çalışmasının bulunup bulunmadığı hususlarında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davalı işyerinde haftalık 40 saat çalışma yapılacağı ve 40-45 saat arası çalışmaların fazla sürelerle çalışma sayılacağına dair tarafları bağlayan iş sözleşmesi veya sözleşme eki işyeri yönetmeliği ve düzenlemesi bulunmamaktadır.
Bu nedenle tanık beyanlarına dayanarak davacının 40 saati aşan ancak 45 saati aşmayan haftalık çalışma süresinin fazla sürelerle çalışma olarak değerlendirilip %25 zamlı ücret üzerinden hesaplanması hatalıdır.
Ayrıca bilirkişi raporunda kanuna göre fazla sürelerle çalışmada zamlı saat ücretinin %25 olmasına rağmen %50 oranında hesaplama yaparak da hata yapılmıştır.
Keza hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının fazla sürelerle çalışmaları aylık olarak hesaplanmıştır. Öncelikle 4857 sayılı Kanunda fazla sürelerle çalışma ve fazla çalışma haftalık esas alınarak hesaplanması gerekir. Davacının haftalık çalışma esasına göre çalışma süresi belirlenmeli ve 45 saati aşan fazla çalışması saptandığı taktirde fazla çalışma ücreti hüküm altına alınmalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 01.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.