Danıştay 12. Daire 2019/7809 Esas 2021/1282 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ONİKİNCİ DAİRE
Esas No : 2019/7809
Karar No : 2021/1282

DAVACI : …
VEKİLİ : Av. …

DAVALI : … Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …

DAVANIN KONUSU :
1. 08/05/2007 tarihli Bakan onayı ile 15/06/2006 tarihinden geçerli olmak üzere yürürlüğe giren Sosyal Güvenlik Kurumu Ek Ödeme Usul ve Esaslarının 6. maddesinin (ı) bendi ve 27/01/2010 tarihli Bakan onayı ile yürürlüğe giren Sosyal Güvenlik Kurumu Ek Ödeme Usul ve Esaslarının 7. maddesinin (ğ) bendinin geçici görevlendirme halinde ek ödeme yapılmayacağına ilişkin kısımlarının,
2. Davacı tarafından, hakkında tesis edilen 18/10/2011 tarihli borç çıkarma işlemine karşı 28/10/2011 tarihinde yapılan başvurunun reddine ilişkin … tarih ve … sayılı Ankara Sosyal Güvenlik İl Müdürlüğü işleminin,
iptaline karar verilmesi istenilmektedir.

DAVACININ İDDİALARI :
08/05/2007 tarihli Bakan onayı ile yürürlüğe giren Sosyal Güvenlik Kurumu Ek Ödeme Usul ve Esaslarının 6. maddesinin (ı) bendi ve 27/01/2010 tarihli Bakan onayı ile yürürlüğe giren Sosyal Güvenlik Kurumu Ek Ödeme Usul ve Esaslarının 7. maddesinin (ğ) bendinin, geçici görevlendirme halinde personele ek ödeme yapılmayacağına ilişkin kısımlarının, 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'nun 6111 sayılı Kanun'un 115. maddesiyle değişik Ek-8. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendine ve mülga 540 sayılı Devlet Planlama Teşkilatı Kuruluş ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname'nin 34. maddesinin 2. fıkrasına aykırı olduğu, 5018 sayılı Kamu Malî Yönetimi ve Kontrol Kanunu'nun 71. maddesi uyarınca hazırlanan Kamu Zararlarının Tahsiline İlişkin Usul ve Esaslar Hakkındaki Yönetmelik hükümlerinin kendisinden iadesi istenilen ek ödeme tutarının tahsili yönünden uygulanmasının mümkün olmadığı, Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığının Başbakanlığa bağlı olduğu ve Sosyal Güvenlik Kurumu Ek Ödeme Usul ve Esasları ile Başbakanlıkta görevli personelin ek ödeme yapılamayacak personelden ayrı tutulduğu, ek ödemenin idarenin tasarrufuyla yapıldığı, tarafının ek ödeme konusunda talep ve yönlendirmesinin bulunmadığı ileri sürülmüştür.

DAVALININ SAVUNMASI :
5502 sayılı Sosyal Güvenlik Kurumu Kanunu'nun 28. maddesine uygun olarak hazırlanan ve 08/05/2007 tarihli Bakan onayı ile yürürlüğe giren Sosyal Güvenlik Kurumu Ek Ödeme Usul ve Esasları uyarınca davacıya sehven ödendiği tespit edilen ek ödeme tutarının tahsiline yönelik işlemde yasal düzenlemelere aykırılık bulunmadığı belirtilerek davanın reddinin gerektiği savunulmuştur.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ : …

DÜŞÜNCESİ :2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesi uyarınca Danıştay dava dairelerinin ilk derece mahkemesi olarak verdiği kararların Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunca bozulması halinde ısrar olanağı bulunmadığından, bozma kararında yer alan gerekçelerle davacı hakkında borç çıkartılmasına yönelik işleme karşı yapılan başvurunun reddine ilişkin iptal istemine konu … tarih ve … sayılı Ankara Sosyal Güvenlik İl Müdürlüğü işlemi yönünden davanın reddine karar verilmesi gerektiği düşünülmektedir.

DANIŞTAY SAVCISI : …

DÜŞÜNCESİ : Ankara Sosyal Güvenlik İl Müdürlüğü Dışkapı Sosyal Güvenlik Merkezinde veri hazırlama ve kontrol işletmeni kadrosunda görev yapmakta iken 540 sayılı Kanun Hükmünde Kararname'nin 34. maddesinin 2. fıkrası uyarınca Başkanlık oluru ile Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı emrinde geçici olarak görevlendirilen davacı tarafından, geçici görevli olduğu 2008 yılı Aralık ayı ilâ 2011 yılı Mayıs ayları arasındaki dönemde ödenen ek ödeme tutarının adına borç çıkarılmasına yapılan itirazın reddine ilişkin … tarihli ve … sayılı Ankara Sosyal Güvenlik İl Müdürlüğü işleminin iptali ve bu işlemin dayanağı olarak gösterilen 08/05/2007 tarihli Bakan onayı ile yürürlüğe giren Sosyal Güvenlik Kurumu Ek Ödeme Usul ve Esaslarının 6. maddesinin (ı) bendi ve 27/01/2010 tarihli Bakan onayı ile yürürlüğe giren Sosyal Güvenlik Kurumu Ek Ödeme Usul ve Esaslarının 7. maddesinin (ğ) bendinin geçici görevlendirmede ek ödeme yapılmayacağına ilişkin kısmının iptali istemiyle açılan davada; Sosyal Güvenlik Kurumu Ek Ödeme Usul ve Esaslarının 6. Maddesinin (ı) bendi ile 27/01/2010 tarihli Bakan onayı ile yürürlüğe giren Sosyal Güvenlik Kurumu Ek Ödeme Usul ve Esaslarının 7. Maddesinin (ğ) bendine yönelik davanın reddi, davacının geçici olarak görevli olduğu 2008 yılı Aralık ayı ila 2011 yılı Mayıs ayları arasındaki dönemde ödenen ek ödeme tutarının adına borç çıkarılmasına yapılan itirazın reddine ilişkin işlemin iptali yolunda Danıştay Onbirinci Dairesince verilen 10/02/2015 günlü, E:2012/5051; K:2015/311 sayılı kararın dava konusu işlemin iptaline ilişkin kısmı; Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 17/01/2018 tarih ve E:2015/3701, K:2018/20 sayılı kararıyla; “5502 sayılı Sosyal Güvenlik Kurumu Kanunu'nun dava tarihinde yürürlükte olan 28. maddesinin 2. fıkrasında; Kurumun merkez ve taşra teşkilâtı kadrolarında çalışan memurları ile sözleşmeli personeline, sağlık kurullarında ve fatura ile reçetelerin incelenmesi işlerinde çalışmak üzere Kurum dışından görevlendirilen tabiplere en yüksek Devlet memuru aylığının (ek gösterge dahil) % 200'ünü geçmemek üzere ek ödeme yapılacağı; Sağlık Hizmetleri ve Yardımcı Sağlık Hizmetleri Sınıfına dahil kadrolarda çalışan personel ile Genel İdare Hizmetleri Sınıfına asaleten veya vekâleten atanan ve Genel Sağlık Sigortası Genel Müdürlüğünde fiilen çalışan doktor, diş hekimi ve eczacılara yapılacak ek ödemenin tavanının % 700 olarak uygulanacağı, görev yapılan birim ve iş hacmi, görev mahalli, görevin önem ve güçlüğü, personelin sınıfı, kadro unvanı, derecesi ve atanma biçimi, serbest çalışıp çalışmadığı, personelin performansı, kullanılan izin ve istirahat raporları ve disiplin cezaları gibi kriterler göz önünde bulundurularak yapılacak ek ödeme tutarları ile ödemeye ilişkin diğer usûl ve esasların, Yönetim Kurulunun teklifi ve Maliye Bakanlığının görüşü üzerine Bakan tarafından belirleneceği kurala bağlanmış olup; bu madde çerçevesinde idareye tanınan yetki doğrultusunda Sosyal Güvenlik Kurumu Yönetim Kurulunun … tarihli ve … sayılı kararı ile kabul edilerek, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca 08/05/2007 tarihinde onaylanan ve 15/06/2006 tarihinden geçerli olmak üzere yürürlüğe giren, Sosyal Güvenlik Kurumu Ek Ödeme Usul ve Esaslarının 6. maddesinin 1. fıkrasının (ı) bendinde; Cumhurbaşkanlığı, Türkiye Büyük Millet Meclisi ve Başbakanlıkta geçici görevlendirilenler, Bakanlık ve Bakanlığın bağlı ve ilgili kuruluşlarında Bakan onayı ile geçici görevli bulunanlar ile Valiliklerde Başbakanlığın 2006/35 sayılı Genelgesine göre tek adımda Hizmet Projesinde Valilik emrinde ve seçim kurullarında geçici görevlendirilen personel hariç olmak üzere, Kurum ile 5502 sayılı Kanuna göre bu Kuruma devredilen kurumların personelinden, diğer kamu kurum ve kuruluşlarında görevli personele ek ödeme yapılmayacağına ilişkin düzenlemeye yer verilmiş; 27/01/2010 tarihli Bakan onayı ile yürürlüğe giren Sosyal Güvenlik Kurumu Ek Ödeme Usul ve Esaslarının 7. maddesinin (ğ) bendinde ise, "Cumhurbaşkanlığı, Türkiye Büyük Millet Meclisi ve Başbakanlıkta geçici görevlendirilenler, Bakanlık ile Bakanlığın bağlı ve ilgili kuruluşlarında Bakan onayı ile geçici görevli bulunanlar ile Başbakanlığın 2006/35 nolu Genelgesine göre Tek Adımda Hizmet Projesinde Valilik emrinde ve seçim kurullarında geçici görevlendirilen personel hariç olmak üzere, diğer kamu kurum ve kuruluşlarında geçici görevli bulunan personele ek ödeme yapılmaz." kuralı yer almıştır.
Temyiz edilen dosyanın incelenmesinden; Ankara Sosyal Güvenlik İl Müdürlüğünde memur olarak görev yapmakta iken Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı emrinde geçici olarak görevlendirilen davacıya, 08/05/2007 tarihli Bakan onayı ile yürürlüğe giren Sosyal Güvenlik Kurumu Ek Ödeme Usul ve Esaslarının 6. maddesinin (ı) bendi ile 27/01/2010 tarihli Bakan onayı ile yürürlüğe giren Sosyal Güvenlik Kurumu Ek Ödeme Usul ve Esaslarının 7. maddesinin (ğ) bendi yürürlükte olmasına rağmen 2008 yılı Aralık ayı ilâ 2011 yılı Mayıs ayları arasında arasında ek ödeme yapıldığı; belirtilen tarihler arasında yapılan ek ödeme için 18/10/2011günlü işlemle borç çıkarılmasına yapılan itirazın dava konusu işlemle reddedildiği anlaşılmaktadır.
Bakılan davada, davacının açık mevzuat hükmü karşısında ek ödemeden yararlandırılmasına imkan olmadığı halde idarenin açık hatası sonucu ek ödemeden yararlandığı ortada olup; bu nedenle davacının kararda atıf yapılan Danıştay İçtihatları Birleştirme Kurulunun 22/12/1973 gün ve E:1968/6, K:1973/14 sayılı kararından yararlanması mümkün değildir.
Bu durumda, 2008 yılı Aralık ayı ilâ 2011 yılı Mayıs tarihleri arasındaki döneme ilişkin olarak davacı adına borç çıkarılmasına ilişkin işlemde hukuka aykırılık bulunmamaktadır.” gerekçesiyle bozulmuştur.
2575 sayılı Danıştay Kanunu’nun 38. maddesinde, İdari Dava Daireleri Kurulunun, idari dava dairelerinden ilk derece mahkemesi olarak verilen kararları temyizen inceleyeceği, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 46. maddesinin 1. fıkrasında, Danıştay Dava Dairelerinin nihai kararlarının Danıştay’da temyiz edilebileceği, 49. maddesinin 4. fıkrasında ise Danıştayın ilk derece mahkemesi olarak baktığı davaların temyizen incelenmesinde bu madde ile ısrar hariç 50’nci madde hükümlerinin kıyasen uygulanacağı öngörülmüştür. 2577 sayılı Yasanın 49. maddesinin 4. fıkrasında yer alan düzenleme ile Danıştay Dava Dairelerine, ilk derecede bakılan davalarla ilgili bozma kararlarına karşı eski kararlarında ısrar edebilme yetkisi tanınmamıştır.
Açıklanan nedenlerle davacı adına borç çıkarılmasına ilişkin işlemin iptali istemiyle açılan davanın reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Onikinci Dairesince, Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 17/01/2018 tarih ve E:2015/3701, K:2018/20 sayılı kararıyla, Danıştay Onbirinci Dairesince verilen 10/02/2015 tarih ve E:2012/5051; K:2015/311 sayılı kararın, 2008 yılı Aralık ayı ilâ 2011 yılı Mayıs tarihleri arasındaki döneme ilişkin olarak davacı adına borç çıkarılmasına yönelik işlemin iptaline ilişkin kısmının bozulmasına karar verilmesi üzerine, bozulan kısma yönelik olarak Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlenildikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

MADDİ OLAY VE HUKUKİ SÜREÇ :
Davacı, Ankara Sosyal Güvenlik İl Müdürlüğü … Sosyal Güvenlik Merkezinde veri hazırlama ve kontrol işletmeni olarak görev yapmakta iken, 540 sayılı Devlet Planlama Teşkilatı Kuruluş ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname'nin 34. maddesinin 2. fıkrası uyarınca 26/11/2008 tarihli Başkanlık oluru ile özlük hakları saklı kalmak, aylık, ödenek, her türlü zam ve tazminatlar ile diğer sosyal hak ve yardımları Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığınca ödenmek kaydıyla Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığında geçici olarak görevlendirilmiş, davalı idarece 2008 yılı Aralık ilâ 2011 yılı Mayıs ayları arasında ek ödemeden yararlandırılmıştır.
Davacı hakkında tesis edilen 18/10/2011 tarihli işlemle, 2008 yılı Aralık ayı ilâ 2011 yılı Mayıs ayları arasında yapılan ek ödeme tutarı ve 13/10/2011 tarihine kadar işlemiş yasal faiz ve tebligat gideri toplamı olan 16.179,28-TL, davacı adına borç çıkartılmıştır.
Davacı tarafından, 18/10/2011 tarihli borç çıkarma işlemine karşı 28/10/2011 tarihinde yapılan başvuru, davalı idarenin … tarih ve … sayılı işlemiyle reddedilmiştir.
Bunun üzerine bakılan dava açılmıştır.

İNCELEME VE GEREKÇE:
İlgili Mevzuat:
5502 sayılı Sosyal Güvenlik Kurumu Kanunu'nun dava tarihinde yürürlükte olan 28. maddesinin 2. fıkrasında; Kurumun merkez ve taşra teşkilâtı kadrolarında çalışan memurları ile sözleşmeli personeline, sağlık kurullarında ve fatura ile reçetelerin incelenmesi işlerinde çalışmak üzere Kurum dışından görevlendirilen tabiplere en yüksek Devlet memuru aylığının (ek gösterge dahil) % 200'ünü geçmemek üzere ek ödeme yapılacağı; Sağlık Hizmetleri ve Yardımcı Sağlık Hizmetleri Sınıfına dahil kadrolarda çalışan personel ile Genel İdare Hizmetleri Sınıfına asaleten veya vekâleten atanan ve Genel Sağlık Sigortası Genel Müdürlüğünde fiilen çalışan doktor, diş hekimi ve eczacılara yapılacak ek ödemenin tavanının % 700 olarak uygulanacağı, görev yapılan birim ve iş hacmi, görev mahalli, görevin önem ve güçlüğü, personelin sınıfı, kadro unvanı, derecesi ve atanma biçimi, serbest çalışıp çalışmadığı, personelin performansı, kullanılan izin ve istirahat raporları ve disiplin cezaları gibi kriterler göz önünde bulundurularak yapılacak ek ödeme tutarları ile ödemeye ilişkin diğer usûl ve esasların, Yönetim Kurulunun teklifi ve Maliye Bakanlığının görüşü üzerine Bakan tarafından belirleneceği kurala bağlanmıştır.
Anılan Kanun maddesinde idareye tanınan yetki doğrultusunda Sosyal Güvenlik Kurumu Yönetim Kurulunun … tarihli ve … sayılı kararı ile kabul edilerek, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca 08/05/2007 tarihinde onaylanan ve 15/06/2006 tarihinden geçerli olmak üzere yürürlüğe giren, Sosyal Güvenlik Kurumu Ek Ödeme Usul ve Esaslarının 6. maddesinin 1. fıkrasının (ı) bendinde; Cumhurbaşkanlığı, Türkiye Büyük Millet Meclisi ve Başbakanlıkta geçici görevlendirilenler, Bakanlık ve Bakanlığın bağlı ve ilgili kuruluşlarında Bakan onayı ile geçici görevli bulunanlar ile Valiliklerde Başbakanlığın 2006/35 sayılı Genelgesine göre tek adımda Hizmet Projesinde Valilik emrinde ve seçim kurullarında geçici görevlendirilen personel hariç olmak üzere, Kurum ile 5502 sayılı Kanuna göre bu Kuruma devredilen kurumların personelinden, diğer kamu kurum ve kuruluşlarında görevli personele ek ödeme yapılmayacağına ilişkin düzenlemeye yer verilmiş; 27/01/2010 tarihli Bakan onayı ile yürürlüğe giren Sosyal Güvenlik Kurumu Ek Ödeme Usul ve Esaslarının 7. maddesinin (ğ) bendinde ise, "Cumhurbaşkanlığı, Türkiye Büyük Millet Meclisi ve Başbakanlıkta geçici görevlendirilenler, Bakanlık ile Bakanlığın bağlı ve ilgili kuruluşlarında Bakan onayı ile geçici görevli bulunanlar ile Başbakanlığın 2006/35 nolu Genelgesine göre Tek Adımda Hizmet Projesinde Valilik emrinde ve seçim kurullarında geçici görevlendirilen personel hariç olmak üzere, diğer kamu kurum ve kuruluşlarında geçici görevli bulunan personele ek ödeme yapılmaz." kuralı yer almıştır.

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Yukarıda alıntısına yer verilen yasal mevzuatın birlikte değerlendirilmesinden, 5502 sayılı Sosyal Güvenlik Kurumu Kanunu'nun dava tarihinde yürürlükte olan 28. maddesinin 2. fıkrası uyarınca, Kurumun merkez ve taşra teşkilatı kadrolarında çalışan memurları ile sözleşmeli personeline, sağlık kurullarında ve fatura ile reçetelerin incelenmesi işlerinde çalışmak üzere Kurum dışından görevlendirilen tabiplere anılan maddede belirtilen oranda ek ödeme yapılacağı; görev yapılan birim ve iş hacmi, görev mahalli, görevin önem ve güçlüğü, personelin sınıfı, kadro unvanı, derecesi ve atanma biçimi, serbest çalışıp çalışmadığı, personelin performansı, kullanılan izin ve istirahat raporları ve disiplin cezaları gibi kriterler göz önünde bulundurulmak suretiyle yapılacak ek ödeme tutarları ile ödemeye ilişkin diğer usul ve esasların, Yönetim Kurulunun teklifi ve Maliye Bakanlığının görüşü üzerine Bakan tarafından belirleneceği; verilen yetki uyarınca 08/05/2007 tarihli Bakan onayı ile 15/06/2006 tarihinden geçerli olmak üzere yürürlüğe giren Sosyal Güvenlik Kurumu Ek Ödeme Usul ve Esaslarının 6. maddesinin 1. fıkrasının (ı) bendi ve 27/01/2010 tarihli Bakan onayı ile yürürlüğe giren Sosyal Güvenlik Kurumu Ek Ödeme Usul ve Esaslarının 7. maddesinin (ğ) bendinde sayma yoluyla belirtilen şekilde geçici görevlendirilen personel hariç olmak üzere, diğer kamu kurum ve kuruluşlarında geçici görevli bulunan personele ek ödeme yapılamayacağının açık olduğu sonucuna ulaşılmıştır.
Uyuşmazlıkta, Ankara Sosyal Güvenlik İl Müdürlüğünde memur olarak görev yapmakta iken Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı emrinde geçici olarak görevlendirilen davacıya, 08/05/2007 tarihli Bakan onayı ile yürürlüğe giren Sosyal Güvenlik Kurumu Ek Ödeme Usul ve Esaslarının 6. maddesinin (ı) bendi ile 27/01/2010 tarihli Bakan onayı ile yürürlüğe giren Sosyal Güvenlik Kurumu Ek Ödeme Usul ve Esaslarının 7. maddesinin (ğ) bendi yürürlükte olmasına karşın, 2008 yılı Aralık ayı ilâ 2011 yılı Mayıs ayları arasında ek ödeme yapıldığı; belirtilen tarihler arasında yapılan ek ödeme yönünden tesis edilen 18/10/2011 tarihli borç çıkarma işlemine karşı yapılan itirazın dava konusu işlemle reddedildiği anlaşılmaktadır.
Bu durumda, yukarıda belirtilen mevzuat hükümleri uyarınca yararlandırılmasına imkân olmadığı halde idarenin açık hatası sonucu ilgili dönemde davacıya ek ödeme yapılmış olduğu görüldüğünden, yapılan ek ödemenin tahsili amacıyla 2008 yılı Aralık ayı ilâ 2011 yılı Mayıs tarihleri arasındaki döneme ilişkin olarak davacı adına borç çıkarılmasına yönelik 18/10/2011 tarihli işlem ile davacı tarafından bu işleme karşı yapılan başvurunun reddine yönelik dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmamaktadır.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. DAVANIN REDDİNE,
2.Ayrıntısı aşağıda gösterilen toplam …-TL yargılama giderinin davacı üzerinde bırakılmasına, davalı idarece yapılan toplam …-TL posta giderinin davacıdan alınarak davalı idareye verilmesine,
3. İlk kararda davalı idare lehine vekâlet ücretine hükmedildiğinden, bu hususta yeniden hüküm kurulmasına yer olmadığına,
4. Posta gideri avansından artan tutarın kararın kesinleşmesinden sonra istemi halinde taraflara iadesine,
5. Bu kararın tebliğ tarihini izleyen 30 gün içerisinde Danıştay İdari Dava Daireleri Kuruluna temyiz yolu açık olmak üzere, 12/03/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.