MAHKEMESİ : HAVZA ASLİYE HUKUK (İŞ) MAHKEMESİ
TARİHİ : 23/09/2011
NUMARASI : 2007/114-2011/498
DAVA :Davacı, fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti, ilave tediye ücreti ile ikramiye alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, H.. B.."nda işçi olarak çalıştığını, 03/04/2004 tarihinden 13/12/2004 tarihine kadar üç vardiya halinde hafta tatili olmaksızın bu çalışmalarının devam ettiğini, 13/12/2004 tarihinden itibaren su bekçisi olarak çalışmaya devam ettiğini ve bu çalışmanın da üç vardiya halinde hafta tatili ve resmi tatil de dahil olmak üzere 07/06/2005 tarihine kadar devam ettiğini, 07/06/2005 tarihinden itibaren itfaiyede şoför olarak çalışmaya başladığını, 20/03/2007 tarihine kadar bu çalışmaların devam ettiğini, hafta tatili, bayram tatili ve resmi tatillerde de çalışmaya devam ettiğini, 2005- 2006 yıllarında Toplu İş Sözleşmesi ve 6772 sayılı yasadan kaynaklanan ikramiyelerin 13 yevmiye tutarındaki ödenmesi gereken kısmının ödendiğini, geriye kalan ikramiyelerin ise ödenmediğini iddia ederek fazla mesai, hafta tatili, genel tatil ücreti, ilave tediye ve ikramiye alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, 17/05/2011 tarihli bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı süresi içersinde davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Fazla çalışma ücretlerinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 63 üncü maddesinde çalışma süresi haftada en çok 45 saat olarak belirtilmiştir. Ancak tarafların anlaşması ile bu normal çalışma süresinin, haftanın çalışılan günlerine günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabileceği ilkesi benimsenmiştir. Yasanın 41 inci maddesine göre fazla çalışma, kanunda yazılı koşullar çerçevesinde haftalık 45 saati aşan çalışmalar olup, 63 üncü madde hükmüne göre denkleştirme esasının uygulandığı hallerde, işçinin haftalık çalışma süresi, normal haftalık iş süresini aşmamak koşulu ile bazı haftalarda toplam 45 saati aşsa dahi bu çalışmalar fazla çalışma sayılmaz.

Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nca da benimsenen Dairemizin yerleşik uygulamasına göre, bir işçinin günde en fazla fiilen 14 saat çalışabileceğinin kabulü gerekir. Bu durumda 24 saat çalışıp 24 saat dinlenme usulüyle yapılan çalışmalarda bir hafta 3 gün, diğer hafta ise 4 gün çalışma yapılacağından, yukarıda bahsedilen 63 üncü madde hükmü gereğince, haftalık normal çalışma süresi dolmamış olsa dahi günlük 11 saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılması nedeniyle, bu çalışma sisteminde işçi ilk bir hafta (3x3=) 9 saat, takip eden hafta ise (4x3=) 12 saat fazla çalışma yapmış sayılmalıdır.
Somut olayda; dosya kapsamından anlaşıldığı üzere davacının davalı işyerinde bir dönem itfaiye şoförü olarak 24 saat çalışma, 24 saat dinlenme esasına göre çalışmış olup, fazla çalışma ücreti belirlenirken yukarıdaki ilke kararı doğrultusunda fiilen çalıştığı günlerde 3 saat fazla çalışma esasına göre bir hafta 12 saat, bir hafta 9 saat fazla çalışma hesabı yapılması gerekirken, hükme esas alınan bilirkişi raporunda 4 gün çalıştığı haftalarda 56 saat, 3 gün çalıştığı haftalarda ise 32 saat üzerinden fazla çalışma ücreti hesabı yapılması hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 05.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.