MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun"un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu"nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu"nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerekirken, doğrudan sanığın MERNİS adresi ile aynı olan bilinen en son adresine Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre yapılan gerekçeli karar tebliği işleminin geçersiz olduğu, bu nedenle sanığın öğrenme üzerine sunduğu 10/12/2019 tarihli eski hale getirme ve temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının hırsızlık suçunda uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür. Ancak;
Sanık Ayşenin kimliği belirsiz şahıs ile birlikte gündüzleyin adaklık bez isteme bahanesiyle katılanların ikametine geldikleri, daha sonra dua okuyacaklarını söyleyerek ziynet eşyalarını istedikleri, katılan ...’nin ziynet eşyası olmadığını söylemesi üzerine evinde bulunan eşine ait silahı getirmesini istedikleri, ardından katılanlara ait kıyafetlerden isteyip bohça yaparak silahı içine koyarak dua okuyacaklarını söyledikleri, sanıkların dua edip katılana farkettirmeden bohça içindeki silahı alarak evden çıktıkları ve kendilerini bekleyen araç ile olay yerinden ayrıldıkları olayda; aşamalarda sanık ...’nin canlı teşhisinin yaptırılmadığı dikkate alındığında sanığı, kolluktaki zanlılar albümünden teşhis eden katılan ... ve olay günü sanığı gören tanık Songül ile suçlamayı kabul etmeyen sanığın mümkünse yüzleştirilmesi yapılarak, yüzleştirme imkanının bulunmaması halinde sanığın teşhise elverişli fotoğrafları temin edilip katılana ve tanığa gösterilerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayin edilmesi gerektiği gözetilmeden, eksik kovuşturma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, 15/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.