MAHKEMESİ : Adana Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-İlk derece mahkemesinin 14.09.2017 tarihli hükmüyle taraflar eşit kusurlu kabul edilerek boşanmalarına, ortak çocuklar ..., .... ve ...’nın velayetlerinin babaya, ortak çocuk ...’nın velayetinin anneye verilmesine, velayeti anneye verilen ortak çocuk yararına iştirak nafakasına, kadın yararına yoksulluk nafakasına, kadının manevi tazminat talebinin reddine hükmedilmiş, hükme karşı davacı kadın tarafından kusur belirlemesi, nafakalar ve manevi tazminat talebinin reddi yönünden ; davalı erkek tarafından ise ortak çocuk ...’nın velayeti yönünden istinaf kanun yoluna başvurulmuş, bölge adliye mahkemesinin 09.01.2018 tarihli kararıyla davacı kadının delil olarak dayandığı ceza mahkemesi kararının kesinleşmesinin beklenmesi ve ayrıca ortak çocuk ...’nın durumunun araştırılıp yeniden değerlendirilerek velayeti hakkında karar verilmesi gerekiği belirtilerek ilk derece mahkemesi kararının sair yönler incelenmeksizin kaldırılmasına ve dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine karar verilmiş, bunun üzerine ilk derece mahkemesi 15.01.2019 tarihli hükümle davanın reddine karar vermiş, karara karşı davacı kadın istinaf kanun yoluna başvurmuş ve bölge adliye mahkemesince davacı kadının istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş, hüküm davacı kadın tarafından temyiz edilmiştir.
İlk derece mahkemesinin 14.09.2017 tarihli kararıyla tarafların boşanmalarına hükmedilmiş, boşanma hükmü taraflarca istinaf edilmeksizin bölge adliye mahkemesinin 09.01.2018 tarihli kaldırma kararı öncesinde kesinleşmiştir. O halde boşanma hükmünün kesinleştiği nazara alındığında boşanma konusunda yeniden hüküm kurulmasına yer olmadığı karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde davanın reddine hükmedilmesi doğru görülmeyip bozmayı gerektirmiştir.
2-Boşanma yüzünden yoksulluğa düşecek taraf, kusuru daha ağır olmamak koşuluyla geçimi için diğer taraftan mali gücü oranında süresiz olarak nafaka isteyebilir. Nafaka yükümlüsünün kusuru aranmaz (TMK m. 175). Toplanan delillerle, her iki tarafın da kusursuz olduğu, davacı kadının her hangi bir geliri ve malvarlığının bulunmadığı, boşanma yüzünden yoksulluğa düşeceği gerçekleşmiştir. O halde, davacı kadın yararına geçimi için uygun miktarda yoksulluk nafakası takdiri gerekirken yazılı şekilde hüküm tesis edilmesi doğru görülmemiş bozmayı gerektirmiştir.
3-Ortak çocuklar ... ve ... yargılama sırasında ergin olmuşlardır, Ortak çocuk ...’nın velayetinin babaya verilmesine dair hüküm ise bölge adliye mahkemesinin 09.01.2018 tarihli kaldırma kararı öncesinde istinaf edilmeksizin kesinleşmiştir. Bölge adliye mahkemesinin kaldırma kararı sonrası 2010 doğumlu ortak çocuk ... yönünden velayet düzenlemesi yapılmamıştır. O halde bölge adliye mahkemesinin 09.01.2018 tarihli kaldırma kararı da göz önüne alınarak tüm deliller birlikte değerlendirilip, ortak çocuk ... hakkında velayet düzenlemesi yapılması gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Yukarıda 1., 2. ve 3. bentlerde gösterilen sebeplerle temyiz edilen bölge adliye mahkemesinin esastan ret kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, temyiz peşin harcın istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 31.05.2021 (Pzt.)