Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/9074 Esas 2022/2312 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : 2863 sayılı Kanunun 74/1, TCK’nın 62/1, 51/1-3, 53. maddeleri gereğince mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin reddine dair ek karar

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hükme yönelik temyiz isteminin reddine dair ek karar, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Ankara 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 19/04/2011 tarih 2011/6-2011/133 Karar sayılı kararı ile sanık ... temyiz dışı diğer sanıklar hakkında mahkumiyet kararı verildiği, kararın son fıkrasında "Katılan idare vekilinin yokluğunda, sanıkların yüzüne karşı, hükmün katılan idareye tebliğinden itibaren bir hafa içinde hükmü veren mahkemeye veya bulunan yer mahkemesine bir dilekçe verilmesi veya Zabıt Katibine bir beyanda bulunulması, bu beyanın tutanağa geçirilmesi ve tutanağın Hakim'e onaylattırılması suretiyle Yargıtay nezdinde temyiz yolu açık olmak üzere" karar verildiği belirtilerek, huzurda bulunan sanığın kanun yollarına başvuru hakkının kararın katılan vekiline tebliğinden sonra başlayacağı yönünde yanıltıcı bir ibare kullanıldığı, bu nedenle temyiz süresinin öğrenme tarihinden başladığı ve temyiz talebinin süresinde olduğu kabul edilip, temyiz isteminin reddine ilişkin Ankara 8 Asliye Ceza Mahkemesinin 20/11/2019 gün ve 2011/6 Esas, 2011/133 Karar sayılı ek kararı kaldırılarak yapılan incelemede;
Sanığa isnat edilen ve daha ağır bir suçu oluşturma ihtimali bulunmayan eylem, 2863 sayılı Kanunun 74/1. maddesinde yaptırıma bağlanmış olup, anılan suç, 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e maddesi uyarınca 8 yıllık zamanaşımına tabidir. Kesen nedenlerin varlığı halinde süre yeniden işlemekte ise de, zamanaşımını kesen en son işlem, 19/04/2011 tarihli mahkumiyet hükmü olup, anılan tarihten itibaren 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e maddesinde öngörülen 8 yıllık zamanaşımı inceleme tarihinden önce gerçekleşmiş olmakla, dosya içeriği itibariyle de, 5271 sayılı CMK'nın 223/9. maddesindeki derhal beraat kararı verilmesini gerektirir şartlar bulunmadığından, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olup, hükmün, gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, aynı Kanunun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleri gereğince sanık hakkındaki kamu davasının isteme uygun olarak DÜŞMESİNE; 24/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.