Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/6981 Esas 2022/2310 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Yasaya muhalefet
Hüküm : CMK’nın 231/11. maddesi delaletiyle hükmün açıklanması ile;
2863 sayılı Kanunun 74/2, TCK’nın 62, 53. maddeleri gereğince ayrı ayrı mahkumiyet

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hüküm, suçtan zarar gören vekili ve sanıklar tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gevaş Asliye Ceza Mahkemesinin 20/02/2013 tarih 2011/11 E. - 2013/13 K. sayılı kararı ile sanıkların 2863 sayılı Kanunun 74/2, TCK’nın 62, 53.maddeleri gereğince 2 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmalarına ve 5271 sayılı CMK'nın 231/5. maddeleri uyarınca sanıklar hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, anılan kararların 29/04/2013 tarihinde kesinleşmesine müteakip sanıkların denetim süresi içinde 06/05/2014 tarihinde 2863 sayılı Kanuna muhalefet suçunu işledikleri ve Van 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/295 E.- 2015/200 K. sayılı kararı ile bu suçtan sanıkların mahkumiyetine karar verildiği, sanık ... hakkındaki kararın 28/04/2015 tarihinde, sanık ... hakkındaki kararın ise 30/04/2015 tarihinde kesinleşmesi ile ihbar üzerine yeniden ele alınan dosyada sanıklar hakkında önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair Gevaş Asliye Ceza Mahkemesinin 22/02/2016 tarihli ve 2015/549 E. - 2016/99 K. sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Suçtan zarar gören ... adına İl Kültür ve Turizm Müdürlüğüne dava ihbar edilmediğinden, 20/02/2013 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının usulünce kesinleştiğinin ve beş yıllık denetim süresinin başlaması ile 5271 sayılı CMK'nın 231/8. maddesi uyarınca dava zamanaşımının durduğunun kabul olunamayacağı, bu durumda, sanıklar yönünden zamanaşımını kesen en son işlem temyiz dışı suç ortağı ...’in 17/10/2012 tarihli savunması olup, 20/02/2013 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı usulünce kesinleşmediğinden, denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlendiği gerekçesiyle hükmün açıklanmasına dair 22/02/2016 tarihli kararın hukuki değerden yoksun bulunduğu anlaşılmakla;
Sanıklara isnat edilen ve daha ağır bir suçu oluşturma ihtimali bulunmayan eylem, 2863 sayılı Kanunun 74. maddesinde yaptırıma bağlanmış olup, anılan suç, 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e maddesi uyarınca 8 yıllık zamanaşımına tabidir. Kesen nedenlerin varlığı halinde süre yeniden işlemekte ise de, zamanaşımını kesen en son işlem, temyiz dışı suç ortağının 17/10/2012 tarihli savunması olup, anılan tarihten itibaren 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e maddesinde öngörülen 8 yıllık zamanaşımı inceleme tarihinden önce gerçekleşmiş olmakla, dosya içeriği itibariyle de, 5271 sayılı CMK'nın 223/9. maddesindeki derhal beraat kararı verilmesini gerektirir şartlar bulunmadığından, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olup, hükmün, gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, aynı Kanunun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleri gereğince sanıklar hakkındaki kamu davasının isteme aykırı olarak DÜŞMESİNE; 24/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.