Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/577 Esas 2022/2296 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suçlar : 2863 sayılı Kanuna aykırılık, imar kirliliğine neden olma
Hüküm : Zamanaşımı nedeniyle düşme

2863 sayılı Kanuna aykırılık ve imar kirliliğine neden olma suçlarından sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- İmar kirliliğine neden olma suçu açısından kurulan hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Mağdur kavramı gibi kanunda açıkça tanımlanmamış olan "suçtan zarar görme" kavramının, gerek Ceza Genel Kurulu, gerekse Özel Dairelerin yerleşmiş kararlarında; "suçtan doğrudan doğruya zarar görmüş bulunma hali" olarak anlaşılıp uygulandığı, buna bağlı olarak da dolaylı veya muhtemel zararların, davaya katılma hakkı vermeyeceğinin kabul edildiği, bu hususun, Ceza Genel Kurulunun 11/04/2000 gün ve 65 – 69, 22/10/2002 gün ve 234 – 366, 04/07/2006 gün ve 127 – 180, 03/05/2011 gün ve 155 – 80, 21/02/2012 gün ve 279 – 55, 15/04/2014 gün ve 599 - 190, 28/03/2017 gün ve 214 - 206 sayılı kararlarında; “dolaylı veya muhtemel zarar, davaya katılma hakkı vermez” şeklinde açıkça ifade edildiği ve Ceza Genel Kurulunun 25/03/2003 gün ve 41 – 54 sayılı kararında da “tazminat ödenmesi, itibar zedelenmesi ve güven kaybı” gibi dolaylı zararlara dayanarak kamu davasına katılmanın olanaklı olmadığının kabul edilmesi karşısında;
Çevre ve Şehircilik Bakanlığının, imar kirliliğine neden olma suçu nedeniyle açılan davalara katılma ve tesis edilen hükmü temyiz etme hak ve yetkisi bulunmaması karşısında; Çevre ve Şehircilik Bakanlığı vekilinin temyiz isteminin, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 317 maddesi uyarınca isteme aykırı olarak REDDİNE,
2- 2863 sayılı Kanuna aykırılık suçu açısından kurulan hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesinde ise;
Mahkemece mahallinde icra edilen 08/06/2016 tarihli keşif neticesinde alınan bilirkişi ortak raporu ve tanık beyanları bir bütün halinde değerlendirilirek, suç tarihinin “2004 yılı” olarak tespit edildiği anlaşılmakla,
“2004 yılı” olan suç tarihinin gerekçeli karar başlığında yanlış yazılması, mahallinde düzeltilmesi mümkün görülmekle bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılama sonunda, sanık hakkında açılan kamu davasının, suç tarihinden itibaren 765 sayılı TCK’nın 102/4, 104/2. maddelerinde öngörülen olağanüstü zamanaşımı süresinin karar tarihi itibariyle dolduğu, gerekçeleri gösterilerek mahkemece düşmesine karar verilmesinde isabetsizlik bulunmadığından, katılan vekilinin, sanığın cezalandırılmasına karar verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, davanın düşmesine ilişkin hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 24.03.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.