MAHKEMESİ : İSTANBUL ANADOLU 19. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 13/06/2013
NUMARASI : 2013/292-2013/209

DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti, ücret alacağı asgari geçim indirimi alacağı, ikramiye alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm duruşmalı olarak davalılardan H.. M.. avukatı tarafından temyiz edilmiş ise de; HUMK.nun 435.maddesi gereğince duruşma isteğinin süreden reddine ve incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verilmiş olmakla Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi. gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin davalı işyerinde 1999 yılı Ekim ayında çalışmaya başladığını, 2006 yılına kadar 2. Davalının çalışanı iken 2006 yılı 6. Ayından sonra şirketin HVM mobilyaya yani 1. Davalıya geçtiğini, 2009 Nisan ayında ise davalı şirketin 3. Davalının adıyla devam ettiğini, çalışanların bu şirkete devrolduğunu, davacının 9 aylık vergi iadesi ile birlikte 1 aylık maaşının, 1 senelik fazla mesai ücretinin, kıdem ve ihbar tazminatının, ikramiyenin, Ramazan ayındaki yemek ücretinin ödenmediğini, davacının Üsküdar 11. Noterliği"nin 10.11.2010 tarihli ihtarnamesi ile iş akdine son verdiğini, son aldığı maaşının net 1.200 TL olduğunu iddia ederek, fazlaya ilişkin talep ve dava hakları saklı kalmak kaydıyla, 500,00 TL kıdem tazminatı, 500,00 TL ihbar tazminatı, 500,00 TL fazla mesai ücreti, 250,00 TL yıllık izin ücreti, 500,00 TL ücret alacağı, 100,00 TL asgari geçim indirimi, 50,00 TL ramazan ayı yemek bedeli, 250,00 TL ikramiye alacağı olmak üzere toplam 2.650,00 TL alacağın davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini talep etmiştir.
B) Davalılar Cevabının Özeti:
Davalı N.. Kozmetik San Paz Tic Ltd Şti vekili; İş bu davada İstanbul Mahkemelerinin yetkili olduğunu, davacının müvekkil şirket çalışanı olmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Davalı H.. M.. vekili; Davacının 01.11.2000 tarihinde çalışmaya başladığını, daha sonra 18.05.2006 tarihinde HVM Mobilya Sanayi ve Tic. Ltd Şti"nin kurulduğunu ve şahıs şirketinin tüm aktif ve pasifiyle birlikte HVM Şirketine devredildiğini, şahıs şirketinin hemen akabinde ticareti terk edip HVM şirketi olarak faaliyetini sürdürdüğünü, İş Kanunun 6. Maddesi anlamında işyeri devri söz konusu olduğunu, müvekkilinin talep edilen işçilik alacaklarından sorumluluğu bulunmadığını, kendisi iş sözleşmesini fesheden davacının ihbar tazminatı talep edemeyeceğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Davalı HVM Mobilya’nın usulüne uygun tebligata rağmen duruşmalara katılmadığı, cevap dilekçesi de vermediği görülmüştür.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı H.. M.. vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı H.. M.."nin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı vekili dava dilekçesinde fazla mesai ücreti olarak aynen “1 yıllık fazla mesai alacaklarının şimdilik 500 TL’lik kısmının” diyerek talepte bulunduğu ve talebini 1 yıl ile sınırlandırdığı halde mahkemece HMK’nin 26. Maddesi gözden kaçırılarak, tüm çalışma süresi üzerinden yapılan hesaplamaya itibarla talep aşılarak karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 25.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.