MAHKEMESİ : ANKARA 9. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 14/11/2012
NUMARASI : 2010/1211-2012/925

DAVA :Davacı, Ayrımcılık tazminatı, fark ücret alacağı, fark ikramiye alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı işçi, sendika üyesi olup 01.06.2000 tarihinden itibaren davalı işyerinde çalıştığını, işyerinde 01.01.2008-31.12.2009 yürürlük süreli TİS bulunduğunu, işverence işçilere farklı ücret ve zam uygulanarak ayrımcılık yapıldığını, emsal işçi olarak alınan S.. S.. D.."e diğer işçilerden daha fazla ücret zammı uygulandığını, ancak işverence davacıdan daha sonra işe giren S.. S.. D.."e haklı, bir neden bulunmaksızın farklı ücret zammı uygulanması nedeniyle ücretinin davacının ücretinin üzerine çıktığını, 4857 Sayılı iş Kanunu"nun 5. maddesinde, eşit davranma borcuna aykırılık nedeniyle 4 aya kadar ücreti tutarında tazminat ve yoksun bırakılan hakların istenebileceğinin düzenlendiğini belirterek, 4 aya kadar ücreti tutarında tazminat ile ücret ve ikramiye farklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir
Davalı işveren, davacının vasıfsız işçi olarak görev yaptığını, emsal işçi olarak söz edilen kişinin ise işe girdiği andan itibaren idari görevlerde bulunduğunu, bu nedenle aynı ücret almalarının beklenemeyeceğini, eşit davranma borcuna aykırılıktan söz edilemeyeceğini belirterek, haksız ve yersiz açılan davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının ve emsal olarak belirtilen S.. S.. D.."in S..-İş sendikası üyesi olup toplu iş sözleşmelerinden yararlandırılması gerektiği, toplu iş sözleşmelerinde sendika üyesi işçilerin idari personel olup olmadıklarına dair herhangi bir ayrım getirilmediğinden davalının emsal işçinin idari personel olduğuna ilişkin savunmasına itibar edilmeyerek ücret ve ikramiye farkı ile ayrımcılık tazminatının kabulüne karar verilmiştir.
Kararı yasal süresi içinde davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosya içindeki bilgi ve belgelerden işyerinde çok sayıda işçinin çalıştığı ve işçilerin sendikaya üye olup, işyerinde uygulanan toplu iş sözleşmesinden yararlandıkları anlaşılmaktadır.
Davalı işveren davacı işçi ve diğer işçilere toplu iş sözleşmeleri gereği ücret artışlarını uyguladığı halde işyerinde çalışan 9 işçiye farklı ücret zamları uygulamıştır.
Davalı işveren 15.09.2009 tarihli yönetim kurulu kararıyla, bazı işçilerin açtıkları dava üzerine yapılan değerlendirme sonucu 9 işçi bakımından herhangi bir yönetim kurulu kararına dayanmadığı halde toplu iş sözleşmesi hükümlerine aykırı olarak daha fazla ücret artışı yapıldığının tespit edildiği ve 01.10.2009 tarihinden itibaren bu 9 işçinin ücretlerinin emsal çalışan işçilerin ücretlerine çekildiği bildirilmiştir.
Çok sayıda işçinin çalıştığı işyerinde işverenin muhasebe sisteminden kaynaklanan hata sebebiyle az sayıda işçiye fazla ücret ödemesi eşit davranma borcuna aykırılık oluşturmaz. İşverenin hatalı uygulamadan döndüğü de anlaşılmaktadır. Fazla ödeme yapılan işçilerden fazla ödeme tutarlarının geri istenmemeside bu noktada sonuca etkili değildir.
Davalıya ait işyerinde toplu iş sözleşmesi uygulanmakta olup, davacı işçiye toplu iş sözleşmesi ile sağlanan hakların tam olarak ödendiği tartışma dışıdır. Birkaç işçiye bir süreliğine hata sonucu yapılan fazla ödeme, toplu iş sözleşmesi düzeninin de etkileyecek şekilde tüm üye işçilere teşmil edilemez. Bu durumda davacının ücret farkı ile ikramiye farkına dair taleplerinin reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde kabulü hatalıdır.
Öte yandan davacının ayrımcılık tazminatı isteğinin de kabulüne karar verilmiş olup, sözü edilen tazminat bakımından 4857 sayılı İş Kanunu’nun 5. maddesine öngörülen koşullar oluşmamıştır. İlgili, hükümde, dil, ırk, cinsiyet, siyasal düşünce, felsefi inanç, din ve mezhep, gebelik ve engelli olma durumu gibi sebeplere dayalı ayrım yasağının ihlali halinde ayrımcılık tazminatı öngörülmüştür. Somut olayda sözü edilen nedenlere dayalı bir ayrım olmadığından mahkemece tazminata hükmedilmesi de hatalıdır. Ayrıca belirtmek gerekir ki, yasada belirlenen üst sınırdan karar verilmesi de doğru değildir.
Davacı işçi ile aynı konumda olan diğer bir işçinin açtığı davada ücret ve ikramiye farkı ile ayrımcılık tazminatı isteklerinin reddine karar verilmiş ve davacı temyizi üzerine karar, Yargıtay tarafından onanmıştır(Yargıtay 22.HD.24.06.2013 gün, 2012/ 25659 E, 2013/ 15269 K.).
Açıklanan nedenlerle davaya konu isteklerin reddi yerine, yazılı şekilde kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 24.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.