MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK’nın 157/1, 52, 53, 58. maddeleri uyarınca mahkumiyet


Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık, 16/04/2019 tarihli dilekçesiyle gerekçeli karar tebliğinin usulsüz olması nedeniyle temyiz hakkını kullanamadığından bahisle eski hale getirme talebiyle birlikte temyiz başvurusunda bulunduğundan, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken CMUK"un 311. maddesi hükmüne göre eski hale getirme talebi ile birlikte temyiz isteminde bulunulmuş olması halinde bu talebi inceleme merciinin Yargıtay"ın ilgili dairesi olması nedeniyle, 19/04/2019 tarih, 2012/126 Esas, 2013/61 Karar sayılı ek kararının hukuki değerden yoksun bulunduğu değerlendirilerek yapılan incelemede;
Tebligat Kanunu’nun 21. maddesi ve Tebligat Yönetmeliği’nin 30. maddesi birlikte değerlendirildiğinde, tebliğ yapılacak kişinin adreste bulunmaması halinde, adreste bulunmama sebeplerini komşu, yönetici, kapıcı vb. kişilere sorarak araştırmalı, tespitlerini onların beyanlarını ve imzalarını alarak tebliğ mazbatasına şerh etmeli ya da imzadan imtina etmeleri halinde bu durumu tebliğ mazbatasına şerh etmelidir. Dosya içerisindeki gerekçeli kararın tebliğine ilişkin 10/10/2013 tarihli tebligat parçasında ise, söz konusu komşunun imzasının veya imzadan imtina etmişse bu hususun tebliğ mazbatasına şerh edilmediği ve yapılan tebligatın usulsüz olduğu, ancak, sanığın 12/02/2013 tarihli hükümle verilen adli para cezasını 12/06/2018 tarihinde yatırdığının anlaşılması karşısında,
Sanık, yokluğunda verilip 12/06/2018 tarihinde öğrendiği 12/02/2013 tarihli hükmü, CMUK’nın 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık süre geçtikten sonra 16/04/2019 tarihinde temyiz ettiğinden, temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 04/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.