MAHKEMESİ : Denizli 2. Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 09/04/2013
NUMARASI : 2010/130-2013/371

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, davalının sürücüsü olduğu aracın kusurlu olarak sebebiyet verdiği trafik kazası sonucu yaya olan müvekkilinin yaralandığını, uzun süre tedavi gördüğünü, tedavinin devam ettiğini, maddi ve manevi zararının oluştuğunu ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla, iş göremezlik olarak 2.000,00 TL., maddi tazminat ile 2.000,00 TL. manevi tazminatın davalıdan yasal faiziyle tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili,asli kusurlu olanın davacı olduğunu belirterek, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan delillere göre, davanın kısmen kabulü ile maddi tazminat davasının reddine, 1.500,00 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren yasal faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm, davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
Dava, trafik kazasından kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Hükme esas alınan Denizli Devlet Hastanesi 01.05.2007 tarihli Epikriz Raporu’nda, davacının, 20.03.2007-09.04.2007 tarihleri arasında 20 gün tedavi gördüğü ve bu tarihten sonra 20 gün istirahat verildiği belirtilmiş, mahkemece bu süre üzerinden geçici iş göremezlik tazminatı hesaplanmıştır. Rapor, karar vermeye elverişli değildir. Davacı vekili, meydana gelen olay nedeni ile müvekkilinin bir yıl boyunca çalışamadığını tedavinin uzun süre devam ettiğini, bu süre içerisinde iş gücü kaybı olduğunu iddia etmiştir.
Yerleşik Yargıtay uygulamasına göre; çalışmakta iken yaralanan davacının uğradığı maddi zararın hesaplanmasında, tedavi süresi değil bu yaralanma nedeniyle ortaya çıkan iş göremezlik, diğer anlatımla, çalışma ve kazanma gücündeki kayıp oranı esas alınmalıdır. Bu durumda mahkemece, davacının tüm raporları eklenerek Adli Tıp Kurumu’ndan, SSK Sağlık İşlemleri Tüzüğünde öngörülen kriterlere göre, zararın hesaplanmasına temel oluşturulacak iş göremezlik (maluliyet) oranı hususunda rapor alınıp, sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, eksik incelemeye dayalı yazılı şekilde hüküm kurulması doğru değildir.
SONUÇ:Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin tüm davacı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2)nolu bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, aşağıda dökümü yazılı 76,47 TL kalan onama harcının temyiz eden davalıdan alınmasına 22.5.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.